Niczego nie stawiać nad Chrystusa

![]() Benedykt z Nursji należy do najgłośniejszych postaci w Kościele łacińskim. Wsławił się niezwykle mądrą i wyważoną regułą, która stała się podstawą dla bardzo wielu późniejszych rodzin zakonnych na Zachodzie. Przez założony przez siebie zakon Benedykt przyczynił się nie tylko do pogłębienia życia religijnego w Kościele, ale i szeroko rozumianej kultury. Jego synowie duchowi zasłużyli się najwięcej dla pozyskania Chrystusowi ludów germańskich. Te racje skłoniły Pawła VI do tego, by w 1964 r. wyróżnić św. Benedykta zaszczytnym tytułem głównego patrona Europy.
Chociaż św. Benedykt zajmuje w dziejach Kościoła katolickiego poczesne miejsce, udokumentowane wiadomości o nim są nikłe. Podstawowym źródłem jest dzieło św. Grzegorza I Wielkiego, papieża, przedtem mnicha benedyktyńskiego, który żył w czasach bliskich św. Benedykta. Niestety, Dialogiśw. Grzegorza nie miały na celu podania biografii, ile raczej opis życia Benedykta; stąd mało w nich danych historycznych, a wiele wątków wręcz legendarnych. Ojciec Benedykta był właścicielem ziemskiej posiadłości w Nursji. Benedykt urodził się ok. roku 480 wraz ze swoją bliźniaczą siostrą, św. Scholastyką. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym miasteczku. Na dalsze studia udał się do Rzymu. Nie pozostał tu długo. Opuścił Wieczne Miasto, gdyż chciał oddać się Panu Bogu na wyłączną służbę jako asceta. Udał się ok. 60 km na wschód w kierunku Tivoli i osiadł w przysiółku Enfide (dzisiaj Affile) przy kościele świętych Piotra i Pawła u stóp wzgórz Prenestini. Z niewiadomych bliżej przyczyn opuścił jednak i to miejsce i przeniósł się do Subiaco. Znalazł tu nie tylko ciszę, ale również dogodną grotę, gdzie mógł zamieszkać i oddać się wyłącznie kontemplacji. Z rąk jakiegoś mnicha przyjął też habit. Obrana przez niego grota zapewniała mu zupełny spokój. Przebywał tam przez trzy lata. Miejscowi górale, wypasający kozy, zaopatrywali go w konieczną żywność. Zasadniczą cechą Reguły św. Benedykta jest umiar. Nie jest ona tak surowa jak reguły św. Kolumbana, Kasjana czy prawodawców rodzin mniszych Wschodu. Nie preferuje studiów jak reguła Kasjodora. We wszystkim: w modlitwie, uczynkach pokutnych, w pracy i w spoczynku, w posiłku i piciu zaleca umiar: „złoty środek”. Celem zasadniczym, jaki Założyciel wytyczył swoim synom duchowym, jest służba Boża. Całe życie mnicha, jego wszystkie chwile i czynności winny zmierzać do tego, by głosiły chwałę Stworzyciela. Dewizą Patriarchy było: Ora et labora – módl się i pracuj. Ze szczególną pieczołowitością strzegł kultu liturgicznego, co pozostało do dni obecnych pięknym dziedzictwem jego zakonu. Poważną część dnia zakonnika przeznaczył na lectio divina – czytanie Pisma Świętego. Wprowadził do zakonu profesję – prawem zagwarantowaną przynależność do zakonu oraz stabilność miejsca, czyli zobowiązanie mnichów do pozostawania w jednym klasztorze aż do śmierci. Reguła św. Benedykta stała się podstawą dla wielu innych.
W ikonografii św. Benedykt przedstawiany jest w habicie benedyktyńskim, w kukulli, z krzyżem w dłoni. Jego atrybutami są: anioł, bicz, hostia, kielich z wężem, księga, kruk z chlebem w dziobie, księga reguły w ręce, kubek, pastorał, pies, rozbity puchar, infuła u nóg z napisem „Ausculta fili” – „Synu, bądź posłuszny”, wiązka rózg. |
Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison. Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas. Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami. Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami. Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Maryjo, Zwierciadło zakonnej doskonałości, módl się za nami. Święty Ojcze Benedykcie, Święty Benedykcie, miłośniku krzyża, Św. Benedykcie, wierny naśladowco Jezusa Chrystusa, Św. Benedykcie, niezwykły w umartwieniu i surowości życia, Św. Benedykcie, miłośniku ubóstwa, czystości, posłuszeństwa, pobożności i wszelkich cnót, Św. Benedykcie, pałający miłością Boga i bliźniego, Św. Benedykcie, ojcze nieprzeliczonych synów i córek duchowych, Św. Benedykcie, mistrzu wszelkiej doskonałości, Św. Benedykcie, ozdobo Kościoła Bożego, Św. Benedykcie, wdzięczny przybytku Ducha Świętego, Św. Benedykcie, zwierciadło bogomyślności, Św. Benedykcie, obrońco do Ciebie się uciekających, Św. Benedykcie, pocieszycielu smutnych i strapionych, Św. Benedykcie, patronie we wszelkiej potrzebie, Św. Benedykcie, uzdrawiający chorych znakiem krzyża świętego, Św. Benedykcie, wspomożycielu konających, Św. Benedykcie, patronie dobrej śmierci, Św. Benedykcie, możny cudotwórco, Św. Benedykcie, następco patriarchów, Św. Benedykcie, podobny męczennikom, Św. Benedykcie, patriarcho mnichów, Św. Benedykcie, wzorze przełożonych, Św. Benedykcie, chwało wyznawców, Św. Benedykcie, naśladowco Apostołów, Św. Benedykcie, wielką chwałą ukoronowany, Św. Benedykcie, patronie Europy, PANIE JEZU CHRYSTE KRÓLU, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie. PANIE JEZU CHRYSTE KRÓLU, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. PANIE JEZU CHRYSTE KRÓLU, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. P. Módl się za nami św. Ojcze Benedykcie, W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych. |
Módlmy się: Wszechmogący, wieczny Boże, który nas przykładem świętego Benedykta zachęcasz do umiłowania doskonałości, oczyść nasze serca i napełnij Twoją łaską, ażebyśmy przez nią z Tobą złączeni, wytrwali w naszych dobrych postanowieniach i służyli Ci wiernie do śmierci, a przez to osiągnęli szczęśliwość wieczną. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
|