„Bądźcie dla siebie nawzajem wyrozumiali, a kościoły i kaplice niech będą otwarte od rana do wieczora, a według roztropnego uznania także i w nocy” – pisze bp Jan Piotrowski w słowie do wiernych skierowanym na Niedzielę Palmową.

Zachęca wszystkich do rozwagi, ale apeluje zarazem o poszanowanie potrzeb katolików. 

Przypomina, że obecna sytuacja ogranicza dostęp do sakramentów świętych, że „jako obywatele chcemy zrozumieć dobro wynikające z tych ograniczeń”. Zarazem katolicy mają prawo do poszanowania ich potrzeb duchowych i nie potrzebują „pouczeń”. 

„Nie życzymy sobie jednak ciągłych pouczeń instruktorów nowego ładu ideologicznego, kulturowego i obyczajowego, którzy niestety w ostatnich miesiącach nie mieli odwagi innym zwracać uwagi, kiedy powszechnie łamano prawo. Jako katolicy nie jesteśmy obywatelami drugiej kategorii, a nasze parafie nie są korporacjami, ale żywymi wspólnotami wiary” – przypomina bp Piotrowski. Mówi o autonomicznej potrzebie wiernych, aby być w kościołach. 

„Do naszych kościołów i kaplic nie wchodzi się za biletami, ale przychodzą wyłącznie ci, którzy mają takie potrzeby. W tym też duchu, drodzy bracia i siostry, i wy, bracia kapłani, odczytujmy znaki czasu, aby dla nikogo nie być zgorszeniem” – zachęca – i prosi o otwarcie świątyń. 

„Bądźcie dla siebie nawzajem wyrozumiali, a kościoły i kaplice niech będą otwarte od rana do wieczora, a według roztropnego uznania także i w nocy”.

W Roku św. Józefa i Rodziny życzy małżeństwom i rodzinom, osobom samotnym i chorym, wspólnotom zakonnym i kapłańskim „pięknych przeżyć duchowych w życzliwej atmosferze”. 

„Niech Triduum Paschalne oraz uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego przyniesie wam wiele radości i nadziei, umocni wiarę i miłość do Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Odkupiciela” – życzy biskup kielecki. 

Przypomina zarazem, że mimo panującej pandemii i wynikających z niej ograniczeń sanitarnych, nadchodzące święta Wielkanocy „nie utracą nic ze swojej natury, bowiem miłość, jaką Bóg dzieli z nami w Jezusie Chrystusie Zmartwychwstałym jest wciąż taka sama”. Zachęca także do życia sakramentalnego, korzystania z sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii.
Read more: https://www.pch24.pl/bp-piotrowski–nie-zyczymy-sobie-ciaglych-pouczen-instruktorow-nowego-ladu,82994,i.html#ixzz6qaJypUMU

Telewizja CHRYSTUSA KRÓLA  w Chicago

Nie ma szczepienia, nie ma spowiedzi
https://gloria.tv/post/fg39Z6TW1kd23UmqCwbVMG3N1

Sarah: ołtarze św. Piotra skazane na śmierć
https://gloria.tv/post/G1kybi1T3qSw4QDbQzfMpid3X

Irlandia: udział we Mszy św.to przestępstwo
https://gloria.tv/post/WFGFAELMg6sz1N41jcAeEgf4E

Okupanci rządzący w Polsce to może jeszcze otworzycie punkty szczepień w kościołach, tak jak tutaj:
https://gloria.tv/post/DF3QjTVZEnoE3BB8cHJToKxHu

Rząd szykuje prawdziwą rewolucję – planują szczepienia ekspresowe! Ujawniamy szczegóły

Już od kwietnia szczepienia mają ruszyć z kopyta – zapowiada rząd i szykuje zmiany. Jak ustalił Fakt, by szczepionki można było podać jak największej liczbie ludzi, mają powstać dodatkowe punkty szczepień m.in. w remizach, a nawet przy centrach handlowych. Czy jednak znajdzie się wystarczająca liczba rąk do wykonywania zabiegów?
Teraz szczepienia odbywają się w ok. 6 tys. punktów. Do tej pory tłoku w nich nie było, bo do Polski przyjeżdżało dużo mniej szczepionek, niż deklarowali wcześniej producenci. Sytuacja już za kilka dni ma się jednak zmienić – tylko w kwietniu do Polski ma przyjechać 7 mln dawek. By przyspieszyć szczepienia, rząd planuje prawdziwą rewolucję.
Jak ustalił Fakt, mają być tworzone punkty masowych szczepień – na terenie każdego powiatu minimum dwa. Powstawać będą punkty drive-thru, ale także wykorzystywane będą do szczepień domy kultury, hale sportowe i remizy. Specjalne namioty, gdzie można by przyjąć zastrzyk, miałyby być ustawiane także przy centrach handlowych. Cel jest ambitny. – Do końca III kwartału wszyscy chętni otrzymają szczepionki – mówił kilka dni temu szef KPRM Michał Dworczyk (47 l.), pełnomocnik rządu ds. szczepień.
https://www.fakt.pl/wydarzenia/polityka/w-kwietniu-do-kraju-przyjedzie-7-mln-szczepionek-powstana-mobilne-punkty-szczepien/vdrk8fx

UWAGA   milczenie owiec

ODEJDŹCIE FARYZEUSZE Z KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO, BO HAŃBICIE NASZEGO BOGA PRZENAJŚWIĘTSZEGO W TRÓJCY JEDYNEGO I PLAMICIE GRZECHAMI SUTANNY.

Jeśli nie znacie Pisma Świętego, jeśli nie umiecie, czy nie chcecie wykonywać Woli Boga Wszechmogącego to odejdźcie z Episkopatu bo powiększacie swoje konto naszymi grzechami bo zabraniacie nam przystępować do Sakramentów Świętych. Wasz bóg musi was odszczepieńców słuchać i dlatego oddaliście władzę nad Religią Katolicką i nad nami katolikami Rządowi żydowskiemu, czyli oficjalnie przyznajecie się że jesteście też Żydami.

Najwyższym dobrem zdrowie i życie? Szokujące słowa polskich biskupów

24 marca ukazał się wspólny komunikat ministra zdrowia Adama Niedzielskiego i sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski biskupa Artura Mizińskiego. Jest on szokujący z wielu względów. Przede wszystkim z tego powodu, że polski Episkopat znowu przyklaskuje rządzącym przy szaleństwie wprowadzanych obostrzeń i je uwiarygadnia. Zaskakuje też opinia polskich hierarchów, że najwyższym dobrem jest zdrowie i życie.

Zdumiewa i bulwersuje już pierwsze zdanie komunikatu: „Trzecia fala epidemii jest faktem i stanowi obecnie największe zagrożenie dla zdrowia oraz życia Polaków”. Po pierwsze, samo mówienie o falach już jest kontrowersyjne i zawiera w sobie emocjonalny ładunek. Przypomina fale tsunami, budzi grozę i strach. Tymczasem choroby uderzają sezonowo, a marzec jest zawsze okresem zwiększonych zachorowań. Po drugie, mocno przesadzone są słowa, że właśnie koronawirus stanowi największe zagrożenie. W stosunku rocznym chociażby liczba ofiar nowotworów jest znacznie wyższa niż koronawirusa. Obostrzenia wprowadzane w związku z pandemią przyczyniają się do tego, że nie odbywają się planowe operacje, wielu nie znajduje pomocy w służbie zdrowia, co powoduje, że Polska jest na pierwszym miejscu w Europie, jeśli chodzi o „nadliczbowe ofiary” lockdownu – a więc tych, którzy nawet oficjalnie zmarli na inne choroby niż COVID-19 i mogli zostać uratowani, ale z powodu ograniczeń nie zostali.

Kolejne zdania odezwy nie są mądrzejsze: „Dziś potrzeba nam odpowiedzialności, zarówno tej indywidualnej, jak i zbiorowej. Obok szczepionki jest to nasza najważniejsza broń w walce z epidemią”. W pierwszym rzędzie odpowiedzialności brakuje rządzącym, którzy stosują niewłaściwe i nieadekwatne do sytuacji środki, które nie przynoszą poprawy, a wiele szkody obywatelom. Odpowiedzialność, a tak naprawdę przestrzeganie obostrzeń i praktyczny lockdown są ukazywane jako najważniejszą broń w walce z epidemią. Tymczasem dostępne badania mówią, że lockdown nie jest w stanie poprawić sytuacji i przyczynia się tylko do gigantycznych szkód społecznych. Niesprawdzone szczepionki, będące tak naprawdę wielkim eksperymentem medycznym na ludzkości, także nie są żadnym panaceum. Tym bardziej, że już wiadomo, że zaszczepieni też chorują i zarażają. Czyli szczepionka jako magiczne lekarstwo okazała się mitem.

Z punktu widzenia katolickiego słowa wypowiadane przez biskupów, że „Najwyższym dobrem doczesnym jest zawsze zdrowie i życie” są szokujące. Podkreślenie, że chodzi o najwyższe dobro w życiu doczesnym nic tutaj nie zmienia. Katolicka etyka zawsze uczyła, że zachowanie pewnych wartości jest ważniejsze od ochrony zdrowia i życia. Karolina Kózkówna, została wyniesiona na ołtarze przez Kościół katolicki i została ogłoszona błogosławioną za to, że została zamordowana przez rosyjskiego żołnierza, który chciał ją pozbawić dziewictwa. Młoda kobieta nie uchroniła swojego zdrowia i życia, ale coś znacznie ważniejszego, nawet w perspektywie doczesnej – honor i godność. Gdyby zdrowie i życie było największą wartością powinna poddać się żołnierzowi. Podobnie Kościół ogłosił świętą Joannę Berettę Mollę, która mimo tego, że ciąża zagrażała jej zdrowiu i życiu, donosiła ją do końca. Umarła tydzień po porodzie, znowu kwestionując słowa, że „Najwyższym dobrem doczesnym jest zawsze zdrowie i życie”. Stosując to kryterium należałoby powiedzieć, że męczennicy, ludzie poświęcający się dla innych, tracący zdrowie i życie dla Ewangelii, są złymi katolikami i ludźmi. Tymczasem nawet przez ateistów, patrzących jedynie przez pryzmat doczesności, są często oceniani jako wzór do naśladowania.
https://prawy.pl/113430-najwyzszym-dobrem-zdrowie-i-zycie-szokujace-slowa-polskich-biskupow/

W dobie pandemii musimy zachować normalność i przeżyć z wiarą czas Wielkiego Tygodnia i Triduum Paschalnego – powiedział biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej Edward Kawa, który był gościem Radia Plus Radom. W trakcie rozmowy ocenił też, że wielu kapłanów w tym czasie za bardzo się przestraszyło i nabrało zbyt dużego dystansu do ludzi.

Bp Kawa powiedział, że sytuacja epidemiologiczna na Ukrainie nie odbiega od innych krajów. – Tylko z jedną różnicą: rząd nie ingeruje w życie Kościoła. Owszem są pewne zalecenia, ale na Ukrainie daliśmy wiernym wybór, czy chcą uczestniczyć w liturgii, czy mogą to czynić za pośrednictwem transmisji internetowych. Zachowujemy wszelkie środki bezpieczeństwa, ale przy tym nie chcemy utracić żywych relacji z wiernymi. Pół roku temu zachęciliśmy wiernych do powrotu do kościołów – powiedział biskup pomocniczy Lwowa. 

Bp Kawa podkreśla, że nie pomija kwestii zagrożenia czy pandemii, bo widać jej skutki m.in. w szpitalach ale trzeba spojrzeć na to wszystko trzeźwo. – W historii były różne pandemie. Wówczas wielkie zadanie spoczywało na duszpasterzach. Musimy być z ludźmi w czasie kiedy nas najbardziej potrzebują. Jestem zbulwersowany kiedy słyszę pytanie, czy mamy odwiedzać chorych. To oczywiste, że mamy być wśród wiernych. Konsekwencją pandemii i pewnych ograniczeń, będzie ogrom ludzi samotnych. Już teraz widać stany depresyjne u osób, które zostały bez opieki. Tutaj jest rola dla Kościoła, który powinien wyjść i tym ludziom pomóc – przekonuje bp Edward Kawa. 

Zachęca, by w dobie pandemii zachować normalność i przeżyć z wiarą czas Wielkiego Tygodnia i Triduum Paschalnego. – To nawiązanie do czasów pierwszych chrześcijan, że gromadzimy się w mniejszych wspólnotach. To również okazja do głębszego przeżywania tego czasu – zachęcił gość Radia Plus Radom. 

Bp Kawa z chwilą ogłaszania decyzji o nominacji papieskiej na biskupa pomocniczego we Lwowie był najmłodszym biskupem katolickim na świecie. Miał wówczas 39 lat. – Dziękuje Bogu, że jestem we Lwowie. Tutejszy Kościół ma bogatą historię. W ciągu ostatnich 30 lat stosunkowo dobrze odnowiono struktury kościelne. To łaska, że mogę w tym dziedzictwie duchowym i historycznym posługiwać jako biskup – powiedział bp Kawa.

W dalszej części rozmowy opowiadał, że małe miejscowości, i wioski przeżywają dzisiaj kryzys, bowiem ludzie szukają pracy poza granicami kraju a w miastach powstają nowe parafie, bowiem ilość wiernych wciąż się zwiększa. – Osobiście lubię wiejskie parafie. Uwielbiam szczerość tych ludzi i ich głęboką wiarę. Rozmawiamy w czasie pandemii i kryzysu ekonomicznego, ale spotkania w takich wspólnotach dają dużo optymizmu. Zresztą papież Benedykt XVI mówił, że Kościół przetrwa kryzys w małych wspólnotach. Tu na Ukrainie, te małe wspólnoty mają głęboką wiarę – powiedział bp Edward Kawa. 

Biskup Edward Kawa urodził się 17 kwietnia 1978 w Mościskach na terenie archidiecezji lwowskiej. W 1996 wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych (OFMConv), po czym kształcił się w wyższym seminarium duchownym Matki Bożej Królowej Apostołów w Sankt-Petersburgu. 1 czerwca 2003 święcenia kapłańskie. 

Pracował następnie jako wikary, a potem jako proboszcz i przełożony różnych parafii i wspólnot zakonu w Ukrainie. Od 2016 był gwardianem klasztoru parafii św. Antoniego we Lwowie i na tym stanowisku zastała go nominacja papieska na biskupa pomocniczego we Lwowie z 13 maja br. 

Bp Kawa jest także od 2008 delegatem swego zakonu dla Ukrainy a od 2012 – również wiceprzewodniczącym Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonnych w tym kraju.

Read more: https://www.pch24.pl/biskup-lwowa–u-nas-rzad-nie-ingeruje-w-zycie-kosciola–zachowajmy-normalnosc,82950,i.html#ixzz6qFHOPYmU

Ks.Prof.Stanisław Koczwara: Chrystus przynosi nam wolność

Polacy – katolicy módlmy się do Pana Jezusa Zbawiciela i Króla o nawrócenie hierarchów rządzących Episkopatem, gdyż prześladują Bożych kapłanów i usuwają ich z kościoła, lub zakazują im celebrować Msze św. zgodnie z Wolą Bożą. Módlmy się do św. Michała i do innych Archaniołów o obronę Bożych Kapłanów przed demonicznymi przełożonymi.

Sami nie chcą wypełniać Bożej Woli i swojego powołania i innym nie pozwalają.

Ks.Prof.Stanisław Koczwara: Chrystus przynosi nam wolność

https://www.youtube.com/watch?v=x2p6pmm3_zQ

Orędzie z Medziugorje 25 marzec 2021r.

           

„Drogie dzieci! Również dziś jestem z wami, by wam powiedzieć: dziatki, kto się modli nie boi się przyszłości i nie traci nadziei. Jesteście wybrani, by nieść radość i pokój, bo należycie do mnie. Przyszłam tu jako Królowa Pokoju, bo diabeł chce niepokoju i wojny, chce wypełnić wasze serce lękiem o przyszłość, a przyszłość należy do Boga. Dlatego bądźcie pokorni, módlcie się i powierzcie wszystko w ręce Najwyższego, który was stworzył. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie. ”

Niedziela, 28 marca 2021

 

NIEDZIELA PALMOWA CZYLI MĘKI PAŃSKIEJ

 

Niedziela Palmowa otwiera Wielki Tydzień – czas bezpośrednio poprzedzający wielkanocne uroczystości paschalne. W Czytelni można znaleźć wiele propozycji tekstów dotyczących przeżywania tego okresu.

 

 

W latach 1986-2020 w Niedzielę Palmową celebrowane były diecezjalne obchody Światowego Dnia Młodzieży. Od roku 2021 decyzją papieża Franciszka obchody te zostały przesunięte na uroczystość Chrystusa Króla wszechświata.

 

W dzisiejszą niedzielę, w szczególny sposób przeznaczoną na uczczenie Męki Chrystusa, gorąco zapraszamy na poświęcone jej nabożeństwo – Gorzkie Żale.  Za udział w Gorzkich Żalach na terenie Polski w okresie Wielkiego Postu można uzyskać raz w tygodniu odpust zupełny.

                                                       

                                                                         

(Mk 14, 1 – 15, 47) 
Męka Pana naszego Jezusa Chrystusa według świętego Marka.

Spisek przeciw Jezusowi
E. Dwa dni przed Paschą i Świętem Przaśników arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Jezusa podstępnie ująć i zabić. Lecz mówili: T. Tylko nie w czasie święta, by nie było wzburzenia między ludem.

Namaszczenie w Betanii
E. A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, i siedział za stołem, przyszła kobieta z alabastrowym flakonikiem prawdziwego olejku nardowego, bardzo drogiego. Rozbiła flakonik i wylała Mu olejek na głowę. A niektórzy oburzyli się, mówiąc między sobą: T. Po co to marnowanie olejku? Wszak można było olejek ten sprzedać drożej niż za trzysta denarów i rozdać ubogim. E. I przeciw niej szemrali. Lecz Jezus rzekł: + Zostawcie ją; czemu sprawiacie jej przykrość? Dobry uczynek spełniła względem Mnie. Bo ubogich zawsze macie u siebie i kiedy zechcecie, możecie im dobrze czynić; lecz Mnie nie zawsze macie. Ona uczyniła, co mogła; już naprzód namaściła moje ciało na pogrzeb. Zaprawdę, powiadam wam: Gdziekolwiek po całym świecie głosić będą tę Ewangelię, będą również opowiadać na jej pamiątkę to, co uczyniła.

Zdrada Judasza
E. Wtedy Judasz Iskariota, jeden z Dwunastu, poszedł do arcykapłanów, aby im Go wydać. Gdy to usłyszeli, ucieszyli się i przyrzekli dać mu pieniądze. Odtąd szukał dogodnej sposobności, jak by Go wydać

Przygotowanie Paschy
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: T. Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę? E. I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: + Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiecie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas. E. Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę.

Zapowiedź zdrady
Z nastaniem wieczoru przyszedł tam razem z Dwunastoma. A gdy zajęli miejsca i jedli, Jezus rzekł: + Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie zdradzi, ten, który je ze Mną. E. Zaczęli się smucić i pytać jeden po drugim: I.Czyżbym ja? E. On im rzekł: + Jeden z Dwunastu, ten, który ze Mną rękę zanurza w misie. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził.

Ustanowienie Eucharystii
E. A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: + Bierzcie, to jest Ciało moje. E. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: + To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym.

Przepowiednia zaparcia się Piotra
E. Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej. Wtedy Jezus im rzekł: + Wszyscy zwątpicie we Mnie. Jest bowiem napisane: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce. Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei. E. Na to rzekł Mu Piotr: I. Choćby wszyscy zwątpili, ale nie ja! E. Odpowiedział mu Jezus: + Zaprawdę, powiadam ci: dzisiaj, tej nocy, zanim kogut dwa razy zapieje, ty trzy razy się Mnie wyprzesz. E. Lecz on tym bardziej zapewniał: I. Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie. E. I wszyscy tak samo mówili.

Modlitwa i trwoga konania
A kiedy przyszli do ogrodu zwanego Getsemani, rzekł Jezus do swoich uczniów: + Usiądźcie tutaj, Ja tymczasem będę się modlił. E. Wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i począł drżeć, i odczuwać trwogę. I rzekł do nich: + Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie! E. I odszedłszy nieco dalej, upadł na ziemię i modlił się, żeby – jeśli to możliwe – ominęła Go ta godzina. I mówił: + Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie! Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty [niech się stanie]!
E. Potem wrócił i zastał ich śpiących. Rzekł do Piotra: + Szymonie, śpisz? Jednej godziny nie mogłeś czuwać? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe. E. odszedł znowu i modlił się, powtarzając te same słowa. Gdy wrócił, zastał ich śpiących, gdyż oczy ich były snem zmorzone, i nie wiedzieli, co Mu odpowiedzieć. Gdy przyszedł po raz trzeci, rzekł do nich: + Śpicie dalej i odpoczywacie? Dosyć! Przyszła godzina, oto Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. Wstańcie, chodźmy, oto zbliża się mój zdrajca.

Pojmanie Jezusa
E. I zaraz, gdy On jeszcze mówił, zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim zgraja z mieczami i kijami wysłana przez arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych. A zdrajca dał im taki znak: I. Ten, którego pocałuję, to On; chwyćcie Go i prowadźcie ostrożnie! E. Skoro tylko przyszedł, przystąpił do Jezusa i rzekł: I. Rabbi!, E. i pocałował Go. Tamci zaś rzucili się na Niego i pochwycili Go. A jeden z tych, którzy tam stali, dobył miecza, uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu ucho. A Jezus zwrócił się i rzekł do nich: + Wyszliście z mieczami i kijami, jak na zbójcę, żeby Mnie pochwycić. Codziennie nauczałem u was w świątyni, a nie pojmaliście Mnie. Ale Pisma muszą się wypełnić. E. Wtedy opuścili Go wszyscy i uciekli. A pewien młodzieniec szedł za Nim, odziany prześcieradłem na gołym ciele. Chcieli go chwycić, lecz on zostawił prześcieradło i nago uciekł od nich.

Jezus przed Wysoką Radą
A Jezusa zaprowadzili do najwyższego kapłana, u którego zebrali się wszyscy arcykapłani, starsi i uczeni w Piśmie. Piotr zaś szedł za Nim z daleka aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Tam siedział między służbą i grzał się przy ogniu. Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić, lecz nie znaleźli. Wielu wprawdzie zeznawało fałszywie przeciwko Niemu, ale świadectwa te nie były zgodne. A niektórzy wystąpili i zeznali fałszywie przeciw Niemu: T. Myśmy słyszeli, jak On mówił: Ja zburzę ten przybytek uczyniony ludzką ręką i w ciągu trzech dni zbuduję inny, nie ręką ludzką uczyniony. E. Lecz i w tym ich świadectwo nie było zgodne.
Wtedy najwyższy kapłan wystąpił na środek i zapytał Jezusa: I. Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznają przeciw Tobie? E. Lecz On milczał i nic nie odpowiedział. Najwyższy kapłan zapytał Go ponownie: I. Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Błogosławionego? E. Jezus odpowiedział: + Ja jestem. Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi. E. Wówczas najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: I.Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Słyszeliście bluźnierstwo. Cóż wam się zdaje? E. Oni zaś wszyscy wydali wyrok, że winien jest śmierci. I niektórzy zaczęli pluć na Niego; zakrywali Mu twarz, policzkowali Go i mówili: T. Prorokuj! E.Także słudzy bili Go pięściami po twarzy.

Zaparcie się Piotra
Kiedy Piotr był na dole na dziedzińcu, przyszła jedna ze służących najwyższego kapłana. Zobaczywszy Piotra grzejącego się [przy ogniu], przypatrzyła mu się i rzekła: I. I tyś był z Nazarejczykiem Jezusem. E. Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: I. Nie wiem i nie rozumiem, co mówisz. E. I wyszedł na zewnątrz do przedsionka, a kogut zapiał. Służąca, widząc go, znowu zaczęła mówić do tych, którzy tam stali: I. To jest jeden z nich. E. A on ponownie zaprzeczył. Po chwili ci, którzy tam stali, mówili znowu do Piotra: I. Na pewno jesteś jednym z nich, jesteś także Galilejczykiem. E. Lecz on począł się zaklinać i przysięgać: I. Nie znam tego człowieka, o którym mówicie. E. I w tej chwili kogut powtórnie zapiał. Wspomniał Piotr na słowa, które mu powiedział Jezus: Pierwej, nim kogut dwa razy zapieje, trzy razy Mnie się wyprzesz. I wybuchnął płaczem.

Jezus przed Piłatem
Zaraz wczesnym rankiem arcykapłani wraz ze starszymi i uczonymi w Piśmie i cała Wysoka Rada powzięli uchwałę. Kazali Jezusa związanego odprowadzić i wydali Go Piłatowi. Piłat zapytał Go: I. Czy Ty jesteś królem żydowskim? E.Odpowiedział mu: + Tak, Ja nim jestem. E. Arcykapłani zaś oskarżali Go o wiele rzeczy. Piłat ponownie Go zapytał: I. Nic nie odpowiadasz? Zważ, o jakie rzeczy Cię oskarżają. E. Lecz Jezus nic już nie odpowiedział, tak że Piłat się dziwił.

Jezus odrzucony przez swój naród
Na każde zaś święto miał zwyczaj uwalniać im jednego więźnia, którego żądali. A był tam jeden, zwany Barabaszem, uwięziony z buntownikami, którzy w rozruchu popełnili zabójstwo. Tłum przyszedł i zaczął domagać się tego, co zawsze im czynił. Piłat im odpowiedział: I. Jeśli chcecie, uwolnię wam Króla żydowskiego? E. Wiedział bowiem, że arcykapłani wydali Go przez zawiść. Lecz arcykapłani podburzyli tłum, żeby uwolnił im raczej Barabasza. Piłat ponownie ich zapytał: I. Cóż więc mam uczynić z tym, którego nazywacie Królem źydowskim? E. Odpowiedzieli mu krzykiem: I. Ukrzyżuj Go! E.Piłat odparł: I. Cóż więc złego uczynił? E. Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: T. Ukrzyżuj Go! E. Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił im Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

Król wyśmiany
Żołnierze zaprowadzili Go na wewnętrzny dziedziniec, czyli pretorium, i zwołali całą kohortę. ubrali Go w purpurę i uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę. I zaczęli Go pozdrawiać: T. Witaj, Królu żydowski! E. Przy tym bili Go trzciną po głowie, pluli na Niego i przyklękając oddawali Mu hołd. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego purpurę i włożyli na Niego własne Jego szaty.

Droga krzyżowa
Następnie wyprowadzili Go, aby Go ukrzyżować. I przymusili niejakiego Szymona z Cyreny, ojca Aleksandra i Rufusa, który wracając z pola właśnie przechodził, żeby niósł krzyż Jego. Przyprowadzili Go na miejsce Golgota, to znaczy miejsce Czaszki.

Ukrzyżowanie
Tam dawali Mu wino zaprawione mirrą, lecz On nie przyjął. Ukrzyżowali Go i rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy, co który miał zabrać. A była godzina trzecia, gdy go ukrzyżowali. Był też napis z podaniem Jego winy, tak ułożony: Król żydowski. Razem z Nim ukrzyżowali dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie. Tak wypełniło się słowo Pisma: W poczet złoczyńców został zaliczony.

Wyszydzenie na krzyżu
Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go, potrząsali głowami, mówiąc: T. Ej, Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, zejdź z krzyża i wybaw samego siebie! E. Podobnie arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie drwili między sobą i mówili: T. Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Mesjasz, król Izraela, niechże teraz zejdzie z krzyża, żebyśmy widzieli i uwierzyli. E. Lżyli Go także ci, którzy byli z Nim ukrzyżowani.

Śmierć Jezusa
A gdy nadeszła godzina szósta, mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. O godzinie dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: + Eloi, Eloi, lema sabachthani, E. to znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? Niektórzy ze stojących obok, słysząc to, mówili: T. Patrz, woła Eliasza. E. Ktoś pobiegł i napełniwszy gąbkę octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić, mówiąc: I. Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, żeby Go zdjąć [ krzyża]. E. Lecz Jezus zawołał donośnym głosem i oddał ducha.

Po śmierci Jezusa
A zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z góry na dół. Setnik zaś, który stał naprzeciw, widząc, że w ten sposób oddał ducha, rzekł: I. Prawdziwie, ten człowiek był Synem Bożym. E. Były tam również niewiasty, które przypatrywały się z daleka, między nimi Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, i Salome. Kiedy przebywał w Galilei, one towarzyszyły Mu i usługiwały. I było wiele innych, które razem z Nim przyszły do Jerozolimy.

Pogrzeb Jezusa
Pod wieczór już, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem, przyszedł Józef z Arymatei, poważny członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Piłat zdziwił się, że już skonał. Kazał przywołać setnika i pytał go, czy już dawno umarł. Upewniony przez setnika, podarował ciało Józefowi. Ten kupił płótno, zdjął Jezusa [z krzyża], owinął w płótno i złożył w grobie, który wykuty był w skale. Przed wejście do grobu zatoczył kamień. A Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, przyglądały się, gdzie Go złożono.

Wielki Tydzień – czas bezpośrednio poprzedzający Święta Wielkanocne – wykształcał się w liturgii stopniowo. Początkowo sam post przed Wielkanocą trwał zaledwie 3 dni. Z czasem wprowadzono okres 40-dniowego postu – i wyróżniono Wielki Tydzień. Na treść wydarzeń Wielkiego Tygodnia składają się triumfalny wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy w Niedzielę Palmową, ostatnie dyskusje Chrystusa z Sanhedrynem w świątyni, przepowiednie Chrystusa o zburzeniu Jerozolimy i o końcu świata, Ostatnia Wieczerza i Męka Pańska, wreszcie chwalebne Zmartwychwstanie. Obrzędy liturgiczne tych dni są tak skomponowane, aby ułatwić odtworzenie wydarzeń bezpośrednio związanych z tajemnicą odkupienia rodzaju ludzkiego, pobudzić do refleksji i wielkiej wdzięczności, doprowadzić do pojednania z Bogiem w sakramencie pokuty, odnowić w Kościele pierwotną gorliwość w służbie Bożej. Wielki Tydzień ma tak wysoką rangę w liturgii Kościoła, że nie dopuszcza nawet uroczystości. Gdyby zaś takie wypadły, odkłada się je na czas po Wielkanocy i po jej oktawie (np. uroczystość Zwiastowania). Wielki Tydzień otwiera Niedziela Palmowa. Nazwa tego dnia pochodzi od wprowadzonego w XI w. zwyczaju święcenia palm. Liturgia bowiem wspomina uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy, bezpośrednio poprzedzający Jego mękę i śmierć na krzyżu. Witające go tłumy rzucały na drogę płaszcze oraz gałązki, wołając: „Hosanna Synowi Dawidowemu”. O uroczystym wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy piszą wszyscy czterej Ewangeliści. Samo to świadczy, jak wielką rangę przywiązują do tego wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa. Liturgia Niedzieli Palmowej jest rozpięta między dwoma momentami: radosną procesją z palmami oraz czytaniem – jako Ewangelii – Męki Pańskiej według jednego z trzech Ewangelistów synoptycznych: Mateusza, Marka lub Łukasza (Mękę Pańską wg św. Jana czyta się podczas liturgii Wielkiego Piątku). W ten sposób Kościół podkreśla, że triumf Chrystusa i Jego Ofiara są ze sobą nierozerwalnie związane. Bardziej uroczyste niż zwykle rozpoczęcie Eucharystii ma swoją wielowiekową historię. W Jerozolimie już w IV w. patriarcha dosiadał oślicy i otoczony radującymi się tłumami wjeżdżał na niej z Góry Oliwnej do miasta. Zwyczaj ten wszedł do powszechnej praktyki na Zachodzie w wieku V i VI. Poświęcanie palm wprowadzono do liturgii dopiero w wieku XI. Aż do reformy z 1955 r. istniał zwyczaj, że celebrans wychodził w Niedzielę Palmową przed kościół, a bramę świątyni zamykano. Kapłan uderzał w nią krzyżem trzykrotnie, wtedy dopiero brama otwierała się i kapłan z uczestnikami procesji wstępował do wnętrza kościoła, aby odprawić Mszę świętą. Symbol ten miał wiernym przypominać, że zamknięte niebo zostało nam otworzone dzięki zasłudze krzyżowej śmierci Chrystusa. Obecnie kapłan w Niedzielę Palmową nie przywdziewa szat pokutnych, fioletowych, jak to było w zwyczaju dotąd, ale czerwone; procesja zaś ma charakter triumfalny. Chrystus wkracza do świętego miasta jako jego Król i Pan, odbiera spontaniczny hołd od mieszkańców Jerozolimy. Przez to Kościół chce podkreślić, że kiedy Chrystus Pan za kilka dni podejmie się tak okrutnej śmierci, to jednak nigdy nie pozbawi się swojego majestatu królewskiego i prawa do panowania. Przez mękę zaś swoją i śmierć to prawo jedynie umocni. Godność królewską Chrystusa Pana akcentują antyfony i pieśni, które śpiewa się w czasie rozdawania palm i procesji. W XI w. pojawił się zwyczaj święcenia palm. Wierni przechowują je przez cały rok, aby w następnym roku mogły zostać spalone na popiół, którym są posypywane nasze głowy w Środę Popielcową. W Polsce, gdzie trudno o prawdziwe gałązki palmowe, jest tradycja przygotowywania specjalnych palemek. Najczęściej są one robione z gałęzi wierzbowych z baziami i z liści bukszpanu lub borówek. W niektórych regionach kolorowe palmy przygotowywane są z suszonych kwiatów. W wielu parafiach organizowane są konkursy na najpiękniejszą lub największą palmę. Na Kurpiach palmy dochodzą do wielkości 2-3 metrów i są zwykle pięknie przystrojone w sztuczne kwiaty. Procesja z palmami jest z jednej strony upamiętnieniem wydarzenia sprzed wieków, z drugiej zaś – naszym kroczeniem wraz z Chrystusem ku ofierze, którą dzisiaj jest Msza święta. Ogłaszając Chrystusa Królem zgadzamy się w ten sposób na to, że nasza droga do Ojca prowadzi zawsze przez krzyż. We Włoszech i w Hiszpanii w Wielkim Tygodniu urządza się przez 7 dni z niezwykłym pietyzmem i okazałością procesje pasyjne. Po ulicach wielu miast przeciągają procesje, zwane Passos, mężczyzn i kobiet, ubranych na czarno, często z nasuniętymi na głowę kapturami. Na balkonach ustawia się kwiaty, zapala się mnóstwo światełek, uplecionych misternie w barwne dywany. Przy świetle świec i biciu dzwonów idzie długi pochód z niezliczonymi wizerunkami Chrystusa, Matki Bożej i świętych. W Polsce Niedziela Palmowa nosiła także nazwę Niedzieli Kwietnej, bo zwykle przypada w kwietniu, kiedy to pokazują się pierwsze kwiaty. W Niedzielę Palmową po sumie odbywały się w kościołach przedstawienia pasyjne. Za czasów króla Zygmunta III istniały zrzeszenia aktorów-amatorów, którzy w roli Chrystusa, Kajfasza, Piłata i Judasza chodzili po wioskach i odtwarzali misterium męki Pańskiej. Najlepiej i najwystawniej organizowały ten rodzaj przedstawienia klasztory. Do dnia dzisiejszego pasyjne misteria ludowe odbywają się w każdy Wielki Tydzień w Kalwarii Zebrzydowskiej. Widowisko o charakterze misteriów paschalnych wystawiane jest na poznańskiej Cytadeli. W ostatnim czasie to samo przedstawienie wystawiono także w Warszawie. W Polsce poświęcone gałązki wierzbowe z baziami zatyka się za krzyże i obrazy, by strzegły domu od nieszczęść i zapewniały błogosławieństwo Boże. Wtykano także palmy na pola, aby Pan Bóg strzegł zasiewów i plonów przed gradem, suszą i nadmiernym deszczem.   Poniedziałek, wtorek i środa Wielkiego Tygodnia są dniami szczególnie poświęconymi sakramentowi pojednania – nie wyróżniają się niczym, jeśli chodzi o liturgię. Niegdyś w Wielką Środę kapłani w kościołach odprawiali „Jutrznię”. Dzisiaj ten zwyczaj można jeszcze spotkać tylko w niektórych kościołach. Na pamiątkę ucieczki Apostołów w czasie aresztowania Chrystusa gasi się po każdym psalmie jedną świecę, aż zostaje jedna. Tę bierze się z lichtarza i zanosi za ołtarz. Znika światło, symbol Chrystusa, zamordowanego przez ludzi. Po pewnym czasie kleryk ze świecą powraca zza ołtarza na znak zmartwychwstania. Wtedy kapłani uderzeniami w pulpity brewiarzem dają znać o trzęsieniu ziemi, jakie zaistniało przy tajemnicy wyjścia z grobu Chrystusa. Od Wielkiego Poniedziałku do Wielkiej Środy włącznie Pan Jezus dzień spędzał w Jerozolimie i nauczał w świątyni, a na noc udawał się do odległej o ok. 3 km Betanii, aby tam przenocować. Zapewne gościny Jemu i Jego uczniom udzielał Łazarz w swoim domu – z wdzięczności za niedawne wskrzeszenie go z grobu. W Wielki Poniedziałek w drodze do Jerozolimy Chrystus uczynił uschłym figowe drzewo za to, że nie znalazł na nim owocu, a tylko same liście (Mt 21, 18-19; Mk 11, 12-14). Kiedy wszedł na plac świątyni i zobaczył tam kupców z towarami i bydłem, wypędził ich stamtąd (Mt 21, 12-13; Mk 11, 15-19; Łk 19, 45-48). W Wielki Wtorek Pan Jezus prowadził najgwałtowniejsze polemiki ze starszyzną żydowską, które zakończył wielokrotnym „biada”, rzuconym na swoich zatwardziałych wrogów (Mt 21, 20 – 23, 39; Mk 11, 27-32. 41; Łk 20, 9 – 21, 1). W wielkiej też mowie eschatologicznej zapowiada całkowite zniszczenie Jerozolimy oraz koniec świata, jaki zamknie dzieje ludzkości (Mt 24, 1-41; Mk 13, 1-33; Łk 21, 5-34). Zapowie także powtórne swoje przyjście na ziemię w chwale (Mt 25, 31-46). W przypowieści o roztropnym słudze, o mądrych i głupich pannach i o talentach będzie nawoływał do czujności (Mt 24, 42-55. 30; Mk 13, 33-37; Łk 21, 34-36). Wielka Środa ma bezpośredni już kontakt z wydarzeniami Wielkiego Czwartku i Piątku. Sanhedryn na tajnej naradzie postanawia za wszelką cenę zgładzić Jezusa. Judasz ofiaruje Wielkiej Radzie Żydowskiej swoją pomoc za srebrniki, przyrzekając śledzić Chrystusa, a gdy będzie sam – zawiadomi o tym Sanhedryn (Mt 26, 1-16; Mk 14, 1-11; Łk 22, 1-6), aby Go można było pojmać. Szczytem roku liturgicznego i Wielkiego Tygodnia jest Święte Triduum Paschalne Męki i Zmartwychwstania Pańskiego. Obejmuje ono liturgię Mszy Wieczerzy Pańskiej, sprawowaną wieczorem w Wielki Czwartek, wielkopiątkową liturgię Męki Pańskiej oraz najbardziej uroczystą i najpiękniejszą ze wszystkich liturgii Kościoła – Wigilię Paschalną sprawowaną po zapadnięciu zmroku w Wielką Sobotę – w Wielką Noc. Triduum kończy się wieczorem w Niedzielę Zmartwychwstania.

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

W Niedzielę Palmową wysłuchujemy podczas liturgii fragmentu z Księgi Izajasza, który w chrześcijańskiej interpretacji otrzymał tytuł „Trzeciej pieśni o Słudze Pańskim”. Sługa Pański mówi w niej o swoim cierpieniu, jakie ponosi za grzechy całego narodu. Poddając się niezawinionemu cierpieniu, staje się ofiarą przebłagalną i sumieniem tych, w imieniu których składa zadośćuczynienie. Jego ufność i poddanie się woli Bożej są tak wielkie, że nawet nie stawia Hiobowego pytania „dlaczego”? Dla chrześcijan proroctwo to i jemu podobne wypełniły się niemal literalnie w osobie Jezusa Chrystusa i z wdzięcznością mianowano Izajasza nie tylko Księciem proroków ale także Ewangelistą Starego Przymierza.
Liturgia Niedzieli Palmowej, która co roku przywołuje ten fragment, zwraca także naszą uwagę na inny element dzisiejszego czytania: „Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja się nie oparłem, ani się nie cofnąłem”. W ten sposób liturgia, najlepsza nauczycielka chrześcijańskiego życia, podpowiada nam, że wiara wtedy jest wytrwała, gdy pozostaniemy uczniami, którzy chcą słuchać, co mówi do nas Bóg. A wytrwałość jest potrzebna, gdyż tylko wtedy będziemy mogli przejść od uroczystego, niemal tryumfalnego wjazdu Pana Jezusa do tego, co wydarzyło się w Wieczerniku, Ogrodzie Oliwnym i na Golgocie.

Komentarz do psalmu

Psalm 22 zaczyna się jak pełna wyrzutu skarga. Psalmem tym modlił się umierający na krzyżu Pan Jezus i słowa: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił, mogą brzmieć dla naszych uszu niepokojąco. Tradycją było jednak to, że w przywołanym pierwszym wersie psalmu kryła się cała jego treść. A psalm ten, stosunkowo długi, kończy się pełnym ufności wyznaniem o wysłuchaniu zanoszonej prośby. Zmiana charakteru psalmu z lamentacji na spodziewany tryumf jest tak nieoczekiwana, że wydaje się, jakby modliły się w tym psalmie dwie różne osoby. Na żadnym cierpiącym i tryumfującym nie spełniło się to bardziej niż na Jezusie Chrystusie, który po męce i śmierci został uwielbiony przez swego Ojca w chwalebnym zmartwychwstaniu.

Komentarz do drugiego czytania

Drugie czytanie liturgii słowa Niedzieli Palmowej posiada niezwykle podniosły charakter. Nie bez powodu nazywa się ten fragment Pawłowego listu hymnem o uniżeniu i wywyższeniu Jezusa Chrystusa. W czytaniu tym, niczym w soczewce, skupiają się główne liturgiczne treści Niedzieli Palmowej. Początek hymnu mówi o odwiecznym bóstwie Jezusa, Syna Bożego, co odpowiada triumfalnemu wjazdowi do Jerozolimy z dzisiejszej liturgii. Fragment o uniżeniu i posłuszeństwie aż do śmierci na krzyżu odpowiada opisowi Męki Pańskiej. Dalej czytamy o wywyższeniu Chrystusa ponad wszystko. W ten sposób liturgia upewnia nas, że przez cierpienie możemy dojść do chwały zmartwychwstania.

Komentarz do Ewangelii

Pełna nazwa dzisiejszej niedzieli brzmi: Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej. W jednym dniu wspominamy jakże niepodobne do siebie wydarzenia: uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy i Jego Mękę. Ewangeliści – św. Marek nie jest w tym odosobniony – zaświadczają, że Chrystus bardzo pragnął udać się do Jerozolimy, gdzie miało wszystko się wypełnić, że właściwie całe Jego życie zmierzało do tej jedynej Paschy, do Jego przejścia ze śmierci do zmartwychwstania. Spoglądamy zatem na wydarzenia wjazdu do Jerozolimy i Chrystusową mękę jak na jedno wydarzenie. Nie zatrzymujemy się na tryumfalnym wjeździe, gdyż ten sam tłum, co krzyczał Hosanna, zawoła Na krzyż z Nim. Wsłuchując się zaś w Markowy opis męki Pańskiej, pamiętamy o słowach setnika: Prawdziwie, ten był Synem Bożym. Najpełniejsze zrozumienie tych wydarzeń podsuwa nam dzisiejsza liturgia, kiedy podczas kolekty modliliśmy się: Wszechmogący, wieczny Boże, aby dać ludziom przykład pokory do naśladowania, sprawiłeś, że nasz Zbawiciel przyjął ciało i poniósł śmierć na krzyżu; daj nam pojąć naukę płynącą z Jego męki i zasłużyć na udział w Jego zmartwychwstaniu. W tym też duchu odczytujmy dzisiejszą ewangelię.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Krzysztofa Filipowicza

Miesiąc ze św. Józefem. DZIEŃ 25

https://www.youtube.com/watch?v=ylXncVX1cl4

Miesiąc ze św. Józefem. DZIEŃ 26

Nasza wiadomość dla Disneya

Szanowni Państwo Nie jesteśmy jedynymi, którzy nawołują Disneya do przyznania się wprost do swoich politycznych symaptii. Inne środowiska również podnoszą głos. Na zeszłotygodniowym zgromadzeniu akcjonariuszy, jeden z inwestorów rzucił wyzwanie prezesowi Disneya Bobowi Chapekowi w związku z używaniem przez koncern czarnej listy konserwatywnych aktorów. Obejrzyjcie nagranie ze zgromadzenia akcjonariuszy i posłuchajcie odpowiedzi Boba Chapka – nie jest zbyt przekonująca!         Udostępnij video!    Nie mają Państwo konta na Facebooku? Prosimy kliknąć tutaj, by udostępnić video na YouTube  Bob Chapek mówi, że chce, aby Disney „opowiadał się za wartościami, które są uniwersalne… wartościami przyzwoitości… wartościami szacunku”. Jeśli tak jest, panie Chapek, to dlaczego Disney kontynuuje promowanie ideologii gender we wszystkich produktach pod swoją marką, w filmach i programach, które będą oglądane przez dzieci? Obejrzyjcie Państwo, jak rzucamy wyzwanie Disneyowi i mówimy jasno, by przestali produkować treści, które promują ideologię gender i upolityczniają przekazy przeznaczone dla dzieci.   Udostępnij video!    Nie mają Państwo konta na Facebooku? Prosimy kliknąć tutaj, by udostępnić video na YouTube  Jeśli pan Chapek poważnie podchodzi do promowania uniwersalnych wartości przyzwoitości i szacunku, to zapewne posłucha głosów ponad miliona członków CitizenGO domagających się, aby Disney zaprzestał prób indoktrynacji dzieci ideologią gender, a także radykalnie lewicowymi poglądami politycznymi. Gdy restrykcje epidemiczne z ostatniego roku zaczną ustępować i Disney zechce ponownie otworzyć swoje parki, rodzice muszą wiedzieć, że są one bezpiecznymi miejscami dla ich dzieci. Muszą mieć pewność, że to miejsca gdzie jest czas na budowanie wspomnień i ponowne przeżywanie cennych chwil. Rodziny chcą mieć możliwość spędzania swego cennego czasu razem bez konieczności konfrontowania się z nieadekwatnymi do wieku dzieci i demoralizującymi kwestiami dotyczącymi seksualności i eksperymentów z płcią wśród dorosłych. Jak jasno wynika z głosów na zgromadzeniu akcjonariuszy, jeśli Disney nie zmieni swojej polityki, ucierpi na tym wynik finansowy koncernu. Sale kinowe będą świeciły pustkami, parki pozostaną opustoszałe, a produkty Disneya będą zbierać kurz na półkach sklepowych. Dla tego giganta rozrywki nie jest jeszcze za późno. Jako mama, a także działaczka na rzecz rodzin, wzywam Disneya do ponownego produkowania treści przyjaznych rodzinie i rezygnacji z indoktrynacji ideologią gender oraz upolityczniania swojej marki. W końcu Universal (część koncernu Disneya) powinien oznaczać dla wszystkich, a nie tylko dla tych, którzy mają politycznie poprawne, według ideologów giganta rozrywki, poglądy. Pełna nadziei, Caroline Farrow z całym zespołem CitizenGO

film „Żywot Świętego Józefa (s. Maria Cecylia Baij OSB)” w YouTube

Ks.Prof.S.Koczwara: Herezja Franciszkanizmu – YouTube
https://www.youtube.com/watch?v=g_CipIJKWPE&feature=share&fbclid=IwAR3kLyLpfT4bEUMSDkdDd7sp7jqyePjUJYgJ5ppoEeUHttkv8QUhFdCO1Wk

RZĄD OBCOKRAJOWCÓW w Polsce bardzo łatwo pozbędzie się mieszkańców polskich w Polsce – wymorduje Polaków szczepionką za którą zapłacą sami Polacy – bardzo łatwa decyzja dla morderców Polaków rządzących Polską, a przecież inne kraje odmówiły bo szczepionki są mordercze. A.Dudę i Morawieckiego – Żydów to nie obchodzi.

PILNE! Co powiedziało EMA o Astrazeneca! Czy rząd ryzykuje życiem Polaków? Dr Hałat wRealu24! – YouTube
https://www.youtube.com/watch?v=qur6GN2zuwE&feature=share&fbclid=IwAR3Q8N7pUhxK19cQoaEFTPgXa3XXnsOoMWPcEJd_PmgqeRFJ7L9-GlXTV1E&noapp=1
https://m.youtube.com/watch?v=qur6GN2zuwE&feature=share&fbclid=IwAR3Q8N7pUhxK19cQoaEFTPgXa3XXnsOoMWPcEJd_PmgqeRFJ7L9-GlXTV1E&noapp=1

Ks.Prof.S.Koczwara: „Panie nie zakrywaj swojej twarzy !” – YouTube

https://www.youtube.com/watch?v=4nyEfEcuNzY&feature=share&fbclid=IwAR3AEcleWX7N4Cf5TtMcrr9OpeRus5YWhVy4mBH6HBmXRuDON_4y_YBk9_0&noapp=1

Orędzie, 25. marca 2021
„Drogie dzieci! Również dziś jestem z wami, by wam powiedzieć: kochane dzieci, kto się modli nie boi się przyszłości i nie traci nadziei. Jesteście wybrani, by nieść radość i pokój, bo należycie do mnie. Przyszłam tu jako Królowa Pokoju, bo diabeł chce niepokoju i wojny, chce wypełnić wasze serce lękiem o przyszłość, a przyszłość należy do Boga. Dlatego bądźcie pokorni, módlcie się i powierzcie wszystko w ręce Najwyższego, który was stworzył. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie”. 

Czwartek, 25 marca 2021

ZWIASTOWANIE PAŃSKIE

Uroczystość

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

 

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.

Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami».

Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie.

Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».

Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?»

Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».

Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa».

Wtedy odszedł od Niej anioł.

Z listu św. Leona Wielkiego, papieża

Tajemnica naszego pojednania

Majestat przyoblókł się w pokorę, moc w słabość, wieczność w śmiertelność; dla uwolnienia zaś człowieka od ciążącego na nim długu, natura nietykalna złączyła się z naturą podległą cierpieniu. Sposób zbawienia odpowiadał naszemu położeniu: jeden i ten sam Pośrednik między Bogiem i ludźmi; człowiek Jezus Chrystus, mógł umrzeć jako człowiek i nie mógł umrzeć jako Bóg.

Tak więc w pełnej i doskonałej naturze prawdziwego człowieka narodził się prawdziwy Bóg, cały w swoich przymiotach Boskich i cały w naszych przymiotach ludzkich. Naszymi zaś nazywamy te, które Stwórca powołał w nas do istnienia na początku i które przyjął Chrystus, aby je naprawić.

Te bowiem, które sprowadził szatan, a zwiedziony człowiek je przyjął, nie miały u Zbawiciela żadnego śladu. A ponieważ nie miał udziału w słabościach ludzkich, dlatego też nie był uczestnikiem naszych przestępstw.

Przyjął postać sługi bez zmazy grzechu; powiększając to, co ludzkie, nie pomniejszył tego, co Boskie: wyniszczenie bowiem owo, przez które Niewidzialny stał się widzialny, a Stwórca i Pan wszystkich rzeczy chciał być jednym ze śmiertelnych, było okazaniem miłosierdzia, a nie uszczerbkiem dla mocy. Tak więc Ten, który będąc Bogiem, uczynił człowieka, stał się człowiekiem, przyjmując postać sługi.

Przychodzi więc do tej ziemskiej nędzy Syn Boży, zstępując z tronu niebieskiego, nie opuszczając jednak Ojcowskiej chwały, zrodzony w nowym porządku, nowym narodzeniem.

W nowym porządku, ponieważ będąc niewidzialnym w swojej naturze, stał się widzialny w naszej; będąc nieogarniony, chciał, aby był objęty rozumem; trwając odwiecznie, zaczął istnieć w czasie; Pan całego stworzenia – przyjął postać sługi, ukrywszy niezmierzoność swego majestatu; Bóg, nie podlegający cierpieniu, nie uważał za niegodne, aby stać się człowiekiem poddanym cierpieniom i będąc nieśmiertelnym, poddać się prawom śmierci.

Ten bowiem, który jest prawdziwym Bogiem, jest również prawdziwym człowiekiem i nie ma w tej jedności żadnego kłamstwa, bo w tym zjednoczeniu razem istnieje pokora człowieka i wielkość Bóstwa.

Jak bowiem Bóg nie zmienia się przez to, że okazuje miłosierdzie, tak i człowiek nie przestaje być sobą przez to, że jest wyniesiony. Każda bowiem z natur działa to, co jest dla niej właściwe, w łączności z drugą; Słowo mianowicie sprawia to, co jest Słowa, a ciało wykonuje to, co należy do ciała. Pierwsze z nich jaśnieje cudami, drugie podlega niesprawiedliwościom. I podobnie jak Słowo nie traci chwały równej z Ojcem, tak i ciało nie opuszcza natury naszego rodzaju.

Albowiem zawsze należy to podkreślać, że jest jeden i ten sam prawdziwy Syn Boży i prawdziwy Syn Człowieczy. Bóg przez to, że „na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo”; człowiek przez to, że „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas”.

Dzisiejsza uroczystość przypomina nam o tym wielkim zdarzeniu, od którego rozpoczęła się nowa era w dziejach ludzkości. Archanioł Gabriel przyszedł do Maryi, niewiasty z Nazaretu, by zwiastować Jej, że to na Niej spełnią się obietnice proroków, a Jej Syn, którego pocznie w cudowny i dziewiczy sposób za sprawą Ducha Świętego, będzie Synem samego Boga. Fakt, że uroczystość ta przypada często w trakcie Wielkiego Postu uzmysławia nam, że tajemnica Wcielenia jest nierozerwalnie związana z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.

Początki tej uroczystości są nadal przedmiotem dociekań. Najprawdopodobniej nie została ona wprowadzona jakimś formalnym dekretem władzy kościelnej, ale wyrosła z refleksji nad wydarzeniem tak szczegółowo przedstawionym na kartach Ewangelii.
Uroczystość Zwiastowania zaczął najpierw wprowadzać Kościół Wschodni już od wieku V. Na Zachodzie przyjęło się to święto od czasów papieża św. Grzegorza Wielkiego (+ 604). Najstarszym świadectwem tego święta na Wschodzie jest homilia Abrahama z Efezu, wygłoszona najprawdopodobniej w Konstantynopolu między 530 a 550 r. Święto w Konstantynopolu potwierdzone jest w VI w., w Antiochii pod koniec VI w., w Jerozolimie w I połowie VII w. Na Zachodzie natomiast potwierdzenie znajdujemy w VII w. (Rzym i Hiszpania). W swoich początkach uroczystość ta miała wysoką rangę, gdyż była uważana za święto Pańskie. Akcentowano nie tyle moment zwiastowania, co wcielenia się Chrystusa Pana, czyli pierwszy akt Jego przyjścia na ziemię i rozpoczęcia dzieła naszego zbawienia. Tak jest i dotąd. Z czasem lud nadał temu świętu charakter maryjny, pierwszą osobą czyniąc Maryję jako „błogosławioną między niewiastami”, wybraną w planach Boga na Matkę Zbawiciela rodzaju ludzkiego. Liber Pontificalis papieża św. Sergiusza I (687-701) poleca, aby w święto Zwiastowania, podobnie jak w święto Ofiarowania Pana Jezusa, Narodzenia i Zaśnięcia Maryi wychodziła procesja z litanią z kościoła św. Hadriana do bazyliki Matki Bożej Większej. O święcie Zwiastowania wspominają synody w Toledo (656) i w Trullo (692). We Francji na ten dzień była przeznaczona osobna, bardzo piękna procesja.
Wiadomo także, że już w IV wieku w Nazarecie powstała bazylika Zwiastowania. Wystawił ją bogacz żydowski, Józef z Tyberiady, który przeszedł na chrześcijaństwo. Wybudował on kościół na miejscu, gdzie według podania miał stać domek Świętej Rodziny. W roku 570 nawiedza tę bazylikę i opisuje pielgrzym, Antoni z Piacenzy. Przetrwała ona do wieku XI. Krzyżowcy na jej miejscu wystawili o wiele większą i bardziej okazałą. Ta z kolei przetrwała aż do roku 1955, kiedy to franciszkanie wystawili nową, obecnie istniejącą świątynię. W odległości ok. 200 metrów od niej znajduje się kościół św. Józefa. W wieku VI stał na tym miejscu kościół Matki Bożej Karmiącej. W pobliżu niego znajduje się także synagoga, zbudowana na miejscu tej, w której Chrystus często przebywał i nauczał. Pamiątką najpewniejszą z czasów Maryi jest jej studnia, jedyna zresztą w Nazarecie. Na tym miejscu stał kiedyś kościół poświęcony świętemu archaniołowi Gabrielowi.

Dzień Świętości Życia

W uroczystość Zwiastowania Pańskiego, przypadającą najczęściej 25 marca, Kościół przeżywa Dzień Świętości Życia. W tym dniu w sposób szczególny spoglądamy nie tylko na swoje życie, które jest wielkim darem Stwórcy. Nadarza się też dobra okazja, by zatroszczyć się o życie tych najbardziej bezbronnych, poczętych, ale jeszcze nienarodzonych, którym grozi zagłada. W intencji dziecka zagrożonego w łonie matki zabiciem możemy podjąć Duchową Adopcję.

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Achaz panował w Judzie (Królestwie Południowym) w drugiej połowie VIII wieku przed Chrystusem. W czasie toczącej się wówczas wojny ostatecznie opowiedział się po stronie ówczesnej potęgi – Asyrii, a przeciwko Królestwu Północnemu (Izraelowi). Prorok Izajasz wytykał mu przyzwalanie na wierzenia pogańskie i brak wiary w Bożą opiekę. W obliczu oblężenia Jerozolimy wezwał na pomoc Asyrię i stał się wasalem jej króla. Dla wierzących mieszkańców jego królestwa było to jednoznaczne z opowiedzeniem się za człowiekiem przeciw Bogu.
Proroctwo, które dziś słyszymy, mówiące o Emmanuelu i Jego Matce, po części spełniło się na jego synu, dobrym królu Ezechiaszu. Pan Bóg jednak przygotował dla swojego ludu znacznie więcej – obiecane dziecko miało być nie tylko wyjątkowo dobrym władcą, ale też prawdziwie Jego Dzieckiem, a Jego Matką miała się stać nie tylko młoda niezamężna kobieta, ale również w pełni i zawsze dziewica. Zapowiedziany Bóg z nami, będąc jednocześnie człowiekiem i Bogiem, będzie źródłem ocalenia nie tylko w teraźniejszości, ale także na życie wieczne.

Komentarz do psalmu

Wielokrotnie w historii zbawienia Pan Bóg przypominał o tym, że ofiary mają być jedynie zewnętrznym wyrazem postawy człowieka – wewnętrznej decyzji o oddaniu swojego życia jako daru dla Pana. Zawarta w Psalmie 40 zapowiedź człowieka, w którego wnętrzu będzie mieszkało Prawo Boże, stanowi przede wszystkim zapowiedź Chrystusa – Syna Bożego i Sługi Jahwe. Jest w niej zawarta również nadzieja, że wśród tych, którzy będą słuchali psalmu i modlili się jego słowami, znajdą się chętni do naśladowania Go.
Materialna, zewnętrzna ofiara jest miła Bogu, a zarazem przemienia życie tylko wtedy, gdy idzie w parze z wolą składania ofiary ze swojego życia. Dzieci Boże to ci, którzy żyją jak Chrystus, ofiarowując Panu Bogu to, co otrzymali najcenniejszego, aby On mógł z tego zrobić najlepszy użytek.

Komentarz do drugiego czytania

Prawo, któremu podporządkowani byli Izraelici, nie było w stanie skutecznie zaradzić ludzkiej grzeszności. Ofiary musiały być wciąż ponawiane. Co więcej, były tylko czymś zewnętrznym, tak dla ludzi, jak i dla Boga. Chrystus zastąpił te ofiary darem swojego życia, które przeżył w całkowitym posłuszeństwie Ojcu. Dopiero taka ofiara mogła zostać przyjęta przez Boga jako pełna, ponieważ nie pochodziła już z zewnątrz, ale była ofiarą z życia. Chrystus, inaczej niż Aaron i jego synowie, złożył ofiarę za wszystkich ludzi. Wszyscy jesteśmy uświęceni dzięki tej ofierze.
Sami nie jesteśmy w stanie uwolnić się od grzechu. Może tego dokonać tylko doskonale czysta ofiara Boga-Człowieka. Tylko dzięki niej, dzięki wierze w Zbawiciela, jesteśmy w stanie dostąpić przemiany serc. To Jezus przemienia nas przez swoje cierpienie. Odtąd możemy istnieć jako nowi ludzie, mający głęboko wyryte w sercach Boże Prawo. Kto wierzy w Jezusa i naśladuje Go, może cieszyć się tą wolnością.
Syn Boży zmienia historię świata, a także moją historię. Bez Niego jestem wciąż uwikłany w beznadziejną walkę z grzechem. Z Nim mogę żyć w wolności dziecka Bożego. Dzięki Ci, Panie, za Twoją ofiarę. Naucz mnie żyć jak Ty.

Komentarz do Ewangelii

Dzisiejsza Ewangelia kryje w sobie opis jednego z najważniejszych wydarzeń w historii zbawienia. Dramatyzm tej sceny został świetnie uchwycony przez św. Bernarda z Clairvaux, który w jednej ze swoich homilii ku czci Dziewicy Maryi tak pisze: czeka Anioł na odpowiedź (…). Czekamy i my, o Pani, na słowo zmiłowania. (…) Oto ofiarowuje Ci się zapłata naszego zbawienia; jeżeli przyjmiesz, natychmiast będziemy uwolnieni (…). Błaga Cię o to ze łzami, Panno Pobożna, Adam z nieszczęśliwym potomstwem swoim z raju wygnanym; błaga Cię Abraham, błaga Dawid. O to się upominają wszyscy inni Ojcowie święci – Twoi Ojcowie, boć i oni mieszkają w krainie „cienia śmierci” (Łk 1,79). Daj, Dziewico, odpowiedź najrychlej (…). Odpowiedzże, więc co rychlej Aniołowi, a przez Anioła Panu. Odrzeknij słowo i przyjmij słowo; powiedz swoje, a pocznij Boże; wydaj z siebie przemijające, a posiądź Słowo Wiekuiste. Dlaczego się ociągasz? Dlaczego się boisz? Wierz, wyznawaj, bierz! Niech pokora nabierze odwagi, a wstydliwość uzbroi się w ufność.(…) Otwórz, Święta Dziewico, serce dla wiary, usta dla wyznawania, wnętrzności dla Stworzyciela. Oto przez wszystkie upragniony narody kołacze On z zewnątrz do drzwi Twoich.(…) „Powstań, biegnij, otwórz!” (Pnp 3,2; 5,2). „Powstań” przez wiarę, „biegnij” przez pobożność, „otwórz” przez wyznawanie! „Oto – powiada – służebnica Pańska, niechaj mi się stanie według słowa twego” (św. Bernard z Clairvaux, Homilia IV na chwałę Dziewicy Matki, 8-9).

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Łukasza Mroczkę

LITANIA NA ZWIASTOWANIE PAŃSKIE

Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson. Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas. Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami. Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami. Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami. O Maryjo, której Archanioł Gabriel zwiastował poselstwo niebieskie, módl się za nami. O Maryjo, którą Archanioł nazwał pełną łaski i błogosławioną między niewiastami, O Maryjo, na którą zstąpił Duch Święty, O Maryjo, którą zacieniła moc Najwyższego, O Maryjo, po której słowach „niech się stanie” zostały uweselone niebo i ziemia, O Maryjo, w której łonie Przedwieczne Słowo Ciałem się stało, O Maryjo, Jutrzenko jaśniejąca, która zwiastowałaś światu przyjście Słońca Sprawiedliwości, O Maryjo, mężna Niewiasto, która podałaś światu chleb życia, O Maryjo, kolumno ognista narodu wybranego, O Maryjo, świątynio wiekuistej chwały,

Od wszystkiego złego, wybaw nas wstawieniem się Twoim. Od wszelkiego niebezpieczeństwa, Od sideł szatańskich, Od pożądliwości ciała, Od przekraczania przykazań Bożych, Przez zjawienie się świętego Archanioła, Przez jego chwalebne pozdrowienie, Przez jego zwiastowanie przynoszące zbawienie, Przez udzieloną Ci łaskę Ducha Świętego, Przez przybycie do Ciebie mocy Najwyższego, My grzeszni, prosimy Cię, wysłuchaj nas. Abyś nam łaskę Ducha Świętego wyprosić raczyła, Abyś nam cnoty potrzebne do zbawienia wyjednać chciała, PANIE JEZU, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. PANIE JEZU, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. PANIE JEZU, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi. I poczęła z Ducha Świętego. Módlmy się: Boże, z Twej woli w łonie Maryi Dziewicy odwieczne Słowo przyjęło ludzkie ciało; spraw, abyśmy wyznając, że nasz Odkupiciel jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym Człowiekiem, zasłużyli sobie na udział w Jego boskiej naturze. Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Episkopat z rządem chcą dyscypliny, Rada Medyczna… grozi Kościołowi

Niemal równocześnie ze wspólnym komunikatem ministra zdrowia oraz sekretarza Konferencji Episkopatu Polski o potrzebie „wspólnego odpowiedzialnego podejścia do walki z epidemią”, na komercyjnym portalu ukazał się artykuł bazujący na nieoficjalnych przeciekach od członków Rady Medycznej przy premierze i grożący Kościołowi skrajnym ograniczeniem możliwości sprawowania publicznego kultu w okresie Triduum Paschalnego oraz Wielkanocy.

Tuż przed godziną 17:00 Katolicka Agencja Informacyjna zamieściła w swoim serwisie „Wspólny komunikat ministra zdrowia dr. Adama Niedzielskiego i sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski biskupa Artura Mizińskiego”. Utrzymany jest on w dramatycznym tonie, nawiązującym do atmosfery wykreowanej przed rokiem, gdy władze świeckie zdołały skutecznie narzucić polskiemu Kościołowi niemal zupełną rezygnację z organizowania publicznych nabożeństw wielkopostnych, uroczystości Triduum oraz świąt Wielkiej Nocy – najważniejszego wydarzenia w całym roku liturgicznym. 

„Trzecia fala epidemii jest faktem i stanowi obecnie największe zagrożenie dla zdrowia oraz życia Polaków. Wobec rosnącej liczby zakażeń nie można pozostawać obojętnym. Dziś potrzeba nam odpowiedzialności, zarówno tej indywidualnej, jak i zbiorowej. Obok szczepionki jest to nasza najważniejsza broń w walce z epidemią” – czytamy w środowym komunikacie. 

„Dlatego o tę odpowiedzialność apeluje zarówno władza świecka jak i duchowna. Naszą wspólną troską jest dziś ochrona zdrowia i życia wszystkich Polaków, dlatego w takim samym stopniu wszyscy jesteśmy wezwani do zachowania istniejących zasad i obostrzeń sanitarno-epidemiologicznych. Przestrzegając ich wykazujemy się troską o naszych rodaków. Najwyższym dobrem doczesnym jest zawsze zdrowie i życie. Brak dbałości o zdrowie i życie własne oraz innych to działanie wbrew solidaryzmowi społecznemu i wbrew nauce Kościoła katolickiego” – piszą dalej biskup Miziński i minister Niedzielski. 

„Kierując się troską o życie i zdrowie wiernych, uczestniczących w życiu Kościoła, apelujemy do wszystkich księży proboszczów o bardzo poważne podejście do obowiązujących zasad dotyczących liczby wiernych, którzy w jednym czasie mogą uczestniczyć w nabożeństwach. 

Apel ten zostanie poparty pismem, skierowanym przez księży biskupów do wszystkich parafii z wyraźnym wskazaniem ścisłego przestrzegania zasad sanitarno-epidemiologicznych. Tylko nasze wspólne odpowiedzialne podejście do walki z epidemią uchroni nas przed koniecznością wprowadzania kolejnych, bardziej restrykcyjnych zasad bezpieczeństwa” – głosi komunikat. 

Wezwanie trafiło na grunt powtarzanych w środkach przekazu od środowego poranka informacji o gwałtownym, dwukrotnym w ciągu doby skoku liczby zakażeń koronawirusem. Kilka dni temu eksperci i urzędnicy rządowi wskazywali, że dzienny jej przyrost do 30 tysięcy zakażeń spowoduje konieczność zaostrzenia i tak już drastycznych rygorów sanitarnych. Równocześnie zapowiadali, że do czwartku ogłoszona zostanie informacja o decyzjach obejmujących okres okołoświąteczny. 

Czarny scenariusz wieszczony przez dyżurnych ekspertów we wszystkich największych mediach spełnił się w stu procentach. Niczym na zamówienie słupki zakażeń wystrzeliły w środę a rząd z Episkopatem wspólnie apelują o zachowanie w kościołach wyznaczonego przez władze świeckie i bez zastrzeżeń zaakceptowanego przez hierarchów limitu 1 osoby na 15 metrów kwadratowych. 

Tyle, że ten limit za chwilę najprawdopodobniej będzie już nieaktualny. 

Szantaż wobec Kościoła? Na pewno uzurpacja

Na godzinę przed zacytowanym tu w całości wspólnym komunikatem portal Onet.pl opublikował artykuł, który trudno potraktować inaczej jak groźbę, wręcz połajankę pod adresem Kościoła.

„Nieoficjalnie: Rząd zmierza do zamknięcia kraju i ograniczenia mobilności na święta. Hierarchowie zostali upomnieni” – głosi tytuł tekstu, a im dłużej się go czyta, tym jest „ciekawiej”. 

Wstęp oznajmia bowiem: „Ograniczenie mobilności społecznej w połączeniu z twardym lockdownem, a także zamknięcie przedszkoli i żłobków oraz wprowadzenie ostrzejszych limitów wiernych w kościołach – tak wygląda lista nowych obostrzeń sugerowanych rządowi przez ekspertów, które już w czwartek mogą zostać ogłoszone przez premiera Mateusza Morawieckiego”. 

„W związku z nieprzestrzeganiem obowiązujących obecnie limitów wiernych w kościołach najważniejsi hierarchowie mieli zostać upomnieni przez rząd i poinformowani o możliwym wprowadzeniu ostrzejszych limitów na Wielkanoc” – pisze dalej Andrzej Gajcy.

Onet twierdzi, iż rząd „poważnie zastanawia się” nad zamknięciem m.in.: zakładów fryzjerskich, kosmetycznych, optycznych, księgarń,oraz sklepów budowlanych i elektronicznych.

Rada Medyczna doradza premierowi powtórzenie wprowadzenia kuriozalnego limitu osób, które mogłyby spotykać się przy rodzinnych stołach w okresie świąt. 

„(…) jeśli pandemia dalej będzie przybierała na sile, a liczba dziennych zakażeń przekroczy próg 35 tys. – to niewykluczone, że rząd na kilka dni wprowadzi jeden ze stanów nadzwyczajnych, by zamknąć wszystkich w domach (…)” – pisze portal. Krótko mówiąc, władze świadome, że wszelkie dotychczasowe obostrzenia nie miały podstaw prawnych, poważnie myślą o „legalizacji” reżimu sanitarnego poprzez stan wyjątkowy. 

„Obecnie w kościołach obowiązuje limit jednej osoby na 15 m kw. powierzchni świątyni, lecz brany jest pod uwagę także wariant, w którym podczas mszy nie będzie mogło się gromadzić więcej niż 5 osób. Tak było już choćby podczas ubiegłorocznej Wielkanocy. Na stole leży też możliwość zamknięcia cmentarzy na okres świąt. Rozmowy o nowych możliwych obostrzeniach w kościołach z episkopatem prowadzi minister zdrowia Adam Niedzielski” – donosi Onet. 

***

Niestety, uznanie przez władze duchowne rzekomej jurysdykcji władz świeckich nad katolickim kultem może znów przynieść bardzo poważne konsekwencje. Czy rząd znów spróbuje zabrać nam Wielkanoc? I co my na to?

Read more: https://www.pch24.pl/episkopat-z-rzadem-chca-dyscypliny–rada-medyczna—-grozi-kosciolowi,82902,i.html#ixzz6q3mNjpku

https://www.dw.com/pl/merkel-wycofuje-si%C4%99-z-lockdownu-na-wielkanoc/a-56972346 

Merkel wycofuje się z lockdownu na Wielkanoc Kanclerz Niemiec poinformowała o wycofaniu się z twardego lockdownu podczas świąt wielkanocnych. Przyznała się do błędu.

Merkel wycofuje się z lockdownu na Wielkanoc

Przepowiedziano już wieki wcześniej, że trzecia i ostatnia wojna światowa rozpocznie się od małego państwa na wschodzie – czy od Syrii?

„Bóg Ojciec zapowiada swoją interwencję, jest to godzina bardzo zapowiadana przez proroków z przeszłości i dzisiaj.”

Deszcz i nędza! Najgorsza powódź w Kolumbii! Ludzie są zdesperowani!

https://www.youtube.com/watch?v=JQ9JDyfXgCc

PILNE Erupcja WULKANU Pacaya z Niezwykłymi Błyskawicami!

https://www.youtube.com/watch?v=tZRfj9DOyJY

Deszcz popiołu i gruzu! Kolejna erupcja wulkanu Etna na Sycylii we

Włoszech (20 marca 2021)
Etna nadal erupuje i spada popiół i gruz na wschodnim wybrzeżu Sycylii
Etna wybucha prawie co drugi dzień od połowy lutego, a aktywny wulkan

nie wykazuje oznak spowolnienia.

https://www.youtube.com/watch?v=YWQZ0Y0fopE

To ile lat Polacy będą się uczyć patriotyzmu i szanować swoją Ojczyznę Polskę? Niestety, nadal są głupcami i wierzą grzesznikom, który nienawidzą Boga Jezusa  Chrystusa Zbawiciela i zagłosowali już dwukrotnie na wroga Polski nr 1 – A.Dudę, który poprzez małżeństwo z Żydówką jest sługą Izraela i oddaje Żydom naszą Ojczyznę, co dowodem jego zdrady jest zmiana nazwy na „Polin”- morderca Polaków. Po co on jeździ do Częstochowy i wywołuje płacz Maryi Królowej Polski zachowaniem swoim? A Maryja prosi w Objawieniach: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.

Subject: EWA RZEUSKA

Do Biskupów i Księży;

Bóg w Trójcy Jedyny Prawdziwy Wam powie na Sądzie, ofiary poszczepienne przewyższyły wasze dobre uczynki.

Szanowni Państwo,

Bardzo proszę o Państwa podpis, aby wesprzeć zmiany wprowadzane przez tymczasowy rząd Sudanu!

Bardzo proszę o Państwa podpis, aby wesprzeć zaangażowanie nowego sudańskiego rządu w zagwarantowanie chrześcijanom pełnej wolności religijnej!

Bardzo proszę o podpis, aby okazać poparcie dla poszanowanie praw sudańskich dziewcząt i kobiet.

Bardzo dziękuję, albowiem Państwa wsparcie dla wolności religijnej tysięcy mężczyzn i kobiet jest naprawdę ważne.

Paweł Woliński z całym zespołem CitizenGO

W SKRÓCIE ZA 2 MIESIĄCE POLSKA TRACI SUWERENNOŚĆ I NA TEREN WCHODZĄ PEJSACI !!!
Link do oryginału poniżej

https://dziennikustaw.gov.pl/D2021000050701.pdf

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 15 lutego 2021 r.
w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Państwem Izrael o zabezpieczeniu społecznym podpisanej w Jerozolimie dnia 22 listopada 2016r
Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 15 września 2017 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Państwem Izrael o zabezpieczeniu społecznym, podpisanej w Jerozolimie dnia 22 listopada 2016 r. (Dz. U. poz. 1976) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dnia 29 grudnia 2017 r. ratyfikował wyżej wymienioną umowę.
Zgodnie z art. 32 umowy wchodzi ona w życie dnia 5 maja 2021 r. (Data nie jest przypadkowa )
( 05+05+2+0+2+1 ) 15 = 555 – Liczba 5 nosi ze sobą śmierć
Trzykrotność liczby
Oznacza najwyższą oraz najmocniejszą
Odsłonę jej znaczenia – Liczba 555 Oznacza śmierć
Najwyższą – Największą popełnioną największej liczbie
Umowa o zabezpieczeniu społecznym. Jerozolima.2016.11.22.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2021.505 | Akt oczekujący Wersja od: 19 marca 2021 r.
UMOWA podpisana w Jerozolimie dnia 22 listopada 2016 r. między Rzecząpospolitą Polską a Państwem Izrael o zabezpieczeniu społecznym,
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości:
Dnia 22 listopada 2016 r. w Jerozolimie została podpisana Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Państwem Izrael o zabezpieczeniu społecznym, w następującym brzmieniu:
UMOWA MIĘDZY RZECZĄPOSPOLITĄ POLSKĄ A PAŃSTWEM IZRAEL O ZABEZPIECZENIU SPOŁECZNYM RZECZPOSPOLITA POLSKA I PAŃSTWO IZRAEL
zwane dalej „Umawiającymi się Stronami” pragnąc uregulować wzajemne stosunki między obu państwami w zakresie zabezpieczenia społecznego uzgodniły, co następuje:
CZĘŚĆ I – POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1.
Definicje
1. Dla celów niniejszej Umowy:
1) „ustawodawstwo” – oznacza ustawy i inne przepisy prawne dotyczące zabezpieczenia społecznego, o których mowa w artykule 2 niniejszej Umowy; 

2) „władza właściwa” – oznacza:
a) w odniesieniu do Państwa Izrael – Ministra Spraw Społecznych i Usług Społecznych,
b) w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej – ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego;

3) „instytucja łącznikowa” – oznacza instytucję zapewniającą koordynację i wymianę informacji między instytucjami Umawiających się Stron w celu stosowania niniejszej Umowy; 

4) „instytucja właściwa” – oznacza instytucję upoważnioną do stosowania ustawodawstwa; 

5) „świadczenie” – oznacza:
a) w odniesieniu do Państwa Izrael – świadczenia pieniężne lub inne świadczenia, włącznie z każdą dodatkową kwotą, podwyżką lub dodatkiem wypłacanym wraz ze świadczeniem, przewidzianymi przez ustawodawstwo Państwa Izrael;
b) w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej – emerytury i renty oraz inne świadczenia pieniężne, włącznie z każdą dodatkową kwotą, podwyżką lub dodatkiem wypłacanym wraz ze świadczeniem, przewidzianymi przez ustawodawstwo Rzeczypospolitej Polskiej; 

6) „okres ubezpieczenia” – oznacza okres opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, w tym okres zatrudnienia lub pracy na własny rachunek lub okres zamieszkania lub okres z nim zrównany, przebyty lub traktowany jako przebyty zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony;

7) „zamieszkanie” – oznacza miejsce stałego pobytu, ustalone zgodnie z przepisami prawnymi Umawiającej się Strony; 

8) „pobyt” – oznacza czasowy pobyt;

9) „członek rodziny” – oznacza osobę tak określoną lub uznaną za taką przez ustawodawstwo stosowane przez instytucję właściwą;

10) „ubezpieczony” – oznacza osobę, która jest lub była ubezpieczona zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony; 

11) „dane osobowe” – oznaczają wszelkie informacje odnoszące się bezpośrednio lub pośrednio do każdej zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej; 

12) „przetwarzanie danych osobowych” – oznacza każdą operację lub zestaw operacji dokonywanych na danych osobowych przy pomocy środków zautomatyzowanych lub innych, jak np. gromadzenie, rejestracja, porządkowanie, przechowywanie, adaptacja lub modyfikacja, odzyskiwanie, konsultowanie, wykorzystywanie, ujawnianie poprzez transmisję, rozpowszechnianie lub udostępnianie w inny sposób, układanie lub kompilowanie, blokowanie, usuwanie lub niszczenie.
2. Pozostałe pojęcia użyte w niniejszej Umowie mają znaczenie nadane im przez stosowane ustawodawstwo.
Artykuł 2.
Zakres przedmiotowy
1. Niniejsza Umowa ma zastosowanie do ustawodawstwa dotyczącego:
1) w odniesieniu do Państwa Izrael: Krajowego Prawa Ubezpieczeń (tekst skonsolidowany) 5755-1995 w zakresie w jakim dotyczy następujących dziedzin ubezpieczenia:
a) ubezpieczenie emerytalne i rodzinne,
b) ubezpieczenie na wypadek inwalidztwa,
c) ubezpieczenie w razie wypadku przy pracy,
d) ubezpieczenie macierzyńskie;
2) w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej: obowiązkowego ubezpieczenia oraz następujących świadczeń z ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia społecznego rolników:
a) świadczeń macierzyńskich,
b) emerytur, rent z tytułu niezdolności do pracy oraz rent rodzinnych,
c) jednorazowych odszkodowań i rent z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
d) zasiłków pogrzebowych.
2. Niniejsza Umowa ma również zastosowanie do wszystkich ustaw i innych przepisów prawnych, zmieniających lub uzupełniających ustawodawstwo.
3. Niniejsza Umowa nie ma zastosowania do ustaw i innych przepisów prawnych rozszerzających stosowanie ustawodawstwa na nowe kategorie świadczeniobiorców lub do ustawodawstwa wprowadzającego nową dziedzinę ubezpieczenia społecznego, chyba że właściwe władze uzgodnią inaczej.
Artykuł 3.
Zakres podmiotowy
Jeżeli niniejsza Umowa nie stanowi inaczej ma ona zastosowanie do osób, które podlegają lub podlegały ustawodawstwu jednej lub obu Umawiających się Stron, jak również członków rodziny oraz osób pozostałych przy życiu po tych osobach.
Artykuł 4.
Równe traktowanie
Jeżeli niniejsza Umowa nie stanowi inaczej, osoby o których mowa w artykule 3, zamieszkałe na terytorium jednej z Umawiających się Stron podlegają obowiązkom i korzystają z uprawnień na mocy ustawodawstwa Umawiającej się Strony na tych samych warunkach, co obywatele tej Umawiającej się Strony.
Artykuł 5.
Eksport świadczeń
1. Jeżeli niniejsza Umowa nie stanowi inaczej, świadczenia przysługujące na podstawie ustawodawstwa jednej z Umawiających Stron nie mogą ulec zmniejszeniu, zawieszeniu, uchyleniu lub wstrzymaniu z tego powodu, że uprawniony zamieszkuje na terytorium drugiej Umawiającej się Strony
2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się, w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej, do świadczeń przyznanych w szczególnym trybie i w drodze wyjątku.

CZĘŚĆ II – USTAWODAWSTWO WŁAŚCIWE
Artykuł 6.
Zasady ogólne
1. Jeżeli niniejsza Umowa nie stanowi inaczej, osoba zatrudniona lub pracująca na własny rachunek na terytorium Umawiającej się Strony, w odniesieniu do tego zatrudnienia lub pracy na własny rachunek, podlega ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, bez względu na którym terytorium osoba ta mieszka.
2. Składki na ubezpieczenia społeczne osoby, której dotyczy niniejsza Umowa, są opłacane zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony, któremu podlega dana osoba w rozumieniu niniejszej Umowy.
3. Niniejsza Umowa nie ma wpływu na postanowienia Konwencji Wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych z dnia 18 kwietnia 1961 r. oraz Konwencji Wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z dnia 24 kwietnia 1963 r.
4. Urzędnicy i osoby z nimi zrównane podlegają ustawodawstwu Umawiającej się Strony, której administracja ich zatrudnia.
Artykuł 7.
Zasady szczególne
1. Pracownik zatrudniony przez pracodawcę, którego siedziba znajduje się na terytorium jednej Umawiającej się Strony, delegowany przez tego pracodawcę na terytorium drugiej Umawiającej się Strony w celu wykonywania pracy o charakterze przejściowym na rzecz tego pracodawcy, podlega ustawodawstwu pierwszej Umawiającej się Strony przez okres delegowania, nie dłużej jednak niż 36 miesięcy, tak jakby nadal był zatrudniony na jej terytorium.
2. Podróżujący personel zatrudniony w przedsiębiorstwie transportowym lub w linii lotniczej działających na terytoriach obu Umawiających się Stron podlega ustawodawstwu Umawiającej się Strony, na terytorium której przedsiębiorstwo lub linia lotnicza ma swoją siedzibę. Jeżeli jednak pracownik mieszka na terytorium drugiej z Umawiających się Stron, obowiązuje go ustawodawstwo tej Umawiającej się Strony.
3. Osoba zatrudniona na pokładzie statku pływającego pod banderą Umawiającej się Strony podlega ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony. Jeżeli jednak osoba ta jest wynagradzana za tę pracę przez przedsiębiorstwo mające siedzibę lub przez osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, podlega ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony. Zdanie drugie stosuje się także, gdy statek pływa pod banderą państwa trzeciego, ale załoga jest wynagradzana przez przedsiębiorstwo z siedzibą na terytorium Umawiającej się Strony lub przez osobę zamieszkałą na jej terytorium.
Artykuł 8.
Wyjątki od artykułów 6 i 7
Władze właściwe lub wyznaczone przez nie instytucje mogą, za obopólną zgodą, ustalić wyjątki od postanowień artykułu 6 ustęp 1 i 4 oraz artykułu 7, w interesie określonych osób lub kategorii osób.
Artykuł 9.
Członkowie rodzin
Do członków rodzin towarzyszących osobom ubezpieczonym, o których mowa w artykule 6 ustęp 3 oraz artykule 7 ustęp 1, każda z Umawiających się Stron stosuje własne ustawodawstwo.
CZĘŚĆ III
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ŚWIADCZEŃ
Rozdział 1
Emerytury i renty
Artykuł 10.
Uwzględnianie okresów ubezpieczenia
1. Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia nabycie, zachowanie lub przywrócenie prawa do emerytury lub renty od przebycia określonego okresu ubezpieczenia, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony uwzględnia, jeżeli to konieczne, okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony tak, jakby zostały przebyte zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem, pod warunkiem że okresy te się nie pokrywają.
2. W razie konieczności instytucja właściwa Umawiającej się Strony uwzględnia okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem trzeciej strony, z którą obie Umawiające się Strony są związane umową przewidującą sumowanie okresów ubezpieczenia.
Artykuł 11.
Okresy ubezpieczenia krótsze niż 12 miesięcy
1. Jeżeli okres ubezpieczenia, przebyty zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony jest krótszy niż 12 miesięcy i na jego podstawie nie powstaje prawo do emerytury lub renty, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony nie jest zobowiązana do przyznania tych świadczeń.
2. Nie naruszając postanowień ustępu 1, okresy ubezpieczenia krótsze niż 12 miesięcy, przebyte zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron, są uwzględniane przez instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, w której po zsumowaniu tych okresów powstaje prawo do emerytury lub renty.
Artykuł 12.
Emerytury i renty bez sumowania okresów ubezpieczenia
Jeżeli osoba spełnia warunki niezbędne do nabycia prawa do emerytury lub renty zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron, bez uwzględnienia okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, to instytucja właściwa ustala prawo i oblicza wysokość emerytury lub renty wyłącznie na podstawie okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem.
Rozdział 2
Stosowanie ustawodawstwa Państwa Izrael
Artykuł 13.
Emerytury i renty rodzinne
1. Jeżeli osoba, o której mowa w artykule 3 niniejszej Umowy, jest ubezpieczona w Państwie Izrael od co najmniej 12 kolejnych miesięcy, ale nie posiada wystarczających okresów ubezpieczenia zgodnie z ustawodawstwem Państwa Izrael, aby otrzymać emeryturę lub rentę rodzinną, uwzględnia się okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z polskim ustawodawstwem, o ile nie pokrywają się z okresami ubezpieczenia przebytymi zgodnie z ustawodawstwem Państwa Izrael. Uwzględnia się wszystkie okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej od 1 kwietnia 1954 r.
2. Jeżeli uprawniony lub członek jego rodziny pozostający przy życiu otrzymuje świadczenie za zsumowane okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem obu Umawiających się Stron, instytucja Państwa Izrael, właściwa do spraw ubezpieczeń ustala świadczenie w następujący sposób:
1) za sumę teoretyczną uznaję się świadczenia Państwa Izrael należne osobie posiadającej odpowiednie okresy ubezpieczenia zgodnie z ustawodawstwem Państwa Izrael;
2) na podstawie sumy teoretycznej, o której mowa w punkcie 1, instytucja do spraw ubezpieczeń oblicza częściowe świadczenie wypłacane według stosunku długości okresów ubezpieczenia przebytych przez daną osobę zgodnie z ustawodawstwem Państwa Izraela, a sumą wszystkich okresów ubezpieczenia przebytych przez daną osobę zgodnie z ustawodawstwem obu Umawiających się Stron.
3. Warunkiem powstania prawa do emerytury jest zamieszkanie uprawnionego w Państwie Izrael lub w Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed osiągnięciem wieku uprawniającego go do emerytury. Zgodnie z ustawodawstwem Państwa Izrael okres ubezpieczenia wymagany do emerytury wynosi 144 miesiące.
4. Warunkiem powstania prawa do renty rodzinnej jest zamieszkanie uprawnionego i zmarłego w chwili śmierci w Państwie Izrael lub w Rzeczypospolitej Polskiej, albo że zmarły bezpośrednio przed śmiercią otrzymywał emeryturę zgodnie z ustawodawstwem Państwa Izrael.
5. Szkolenia zawodowe oraz zasiłki dla wdów i sierot wypłacane są osobom, o których mowa w ustępie 1, tylko wtedy gdy osoby te zamieszkają w Państwie Izrael i tak długo, jak faktycznie przebywają w Państwie Izrael.
Artykuł 14.
Świadczenia inwalidzkie
1. Osoba, do której stosuje się niniejszą Umowę jest uprawniona do świadczenia inwalidzkiego jeżeli była ubezpieczona jako osoba zamieszkała w Państwie Izrael przez co najmniej 12 kolejnych miesięcy bezpośrednio przed powstaniem inwalidztwa.
2. Specjalne usługi dla osób niepełnosprawnych, zasiłki na utrzymanie dla niepełnosprawnych dzieci osoby ubezpieczonej, rehabilitacja dla osoby niepełnosprawnej, szkolenia zawodowe i zasiłek na utrzymanie dla małżonka osoby niepełnosprawnej przyznaje się pod warunkiem, że dana osoba zamieszkuje w Państwie Izrael i tak długo, jak faktycznie przebywa w Państwie Izrael.
3. Osoba, do której stosuje się niniejszą Umowę zamieszkała poza terytorium Państwa Izrael oraz uprawniona do świadczenia inwalidzkiego w Państwie Izrael nadal otrzymuje przyznane świadczenie, nawet jeśli nastąpiło podwyższenie stopnia inwalidztwa w wyniku pogorszenia stanu zdrowia lub wystąpienia kolejnej przyczyny inwalidztwa powstałej za granicą.
Rozdział 3
Stosowanie ustawodawstwa Rzeczypospolitej Polskiej
Artykuł 15.
Emerytury i renty
1. Jeżeli zgodnie z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej prawo do emerytury lub renty przysługuje po zastosowaniu postanowień artykułu 10 niniejszej Umowy, polska instytucja właściwa ustala emeryturę lub rentę w następujący sposób:
1) oblicza teoretyczną wysokość emerytury lub renty, należną w przypadku, gdyby wszystkie okresy ubezpieczenia zostały przebyte zgodnie z obowiązującym ją ustawodawstwem;
2) na podstawie teoretycznej wysokości, o której mowa w punkcie 1, określa rzeczywistą wysokość emerytury lub renty w oparciu o proporcję okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem, które stosuje, do sumy wszystkich przebytych okresów ubezpieczenia.
2. Przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury lub renty instytucja właściwa uwzględnia wyłącznie wynagrodzenie uzyskane zgodnie z ustawodawstwem stosowanym przez tę instytucję oraz składki odprowadzone zgodnie z tym ustawodawstwem.
Rozdział 4
Wypadki przy pracy i choroby zawodowe
Artykuł 16.
Ustalanie prawa do świadczeń z tytułu wypadku przy pracy
Prawo do świadczeń z tytułu wypadku przy pracy ustala się zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony, któremu podlegał ubezpieczony w chwili wypadku przy pracy.
Artykuł 17.
Ustalanie prawa do świadczeń z tytułu choroby zawodowej
1. Prawo do świadczeń z tytułu choroby zawodowej ustala się zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony, któremu podlegał ubezpieczony podczas wykonywania pracy, w wyniku której powstała u niego choroba zawodowa.
2. Jeżeli przyznanie świadczeń z tytułu choroby zawodowej, zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron, jest uzależnione od stwierdzenia tej choroby po raz pierwszy na terytorium tej Umawiającej się Strony, warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli choroba ta została stwierdzona po raz pierwszy na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
3. Jeżeli przyznanie świadczeń z tytułu choroby zawodowej, zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony, jest uzależnione od wykonywania pracy, która tę chorobę spowodowała, przez określony czas, właściwa instytucja tej Umawiającej się Strony uwzględnia także okres wykonywania tego samego rodzaju pracy zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 18.
Pogłębienie się choroby zawodowej
1. Jeżeli prawo do świadczenia z tytułu choroby zawodowej powstało zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony ponosi odpowiedzialność za wypłatę świadczenia z tytułu pogłębienia się choroby zawodowej nawet, jeżeli to pogłębienie nastąpiło w chwili, gdy osoba podlegała ustawodawstwu drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli nie wykonywała tam pracy narażającej na chorobę zawodową.
2. W przypadku pogłębienia się choroby zawodowej u osoby otrzymującej świadczenie z tytułu choroby zawodowej zgodnie z ustawodawstwem pierwszej Umawiającej się Strony, podczas wykonywania pracy, która może spowodować chorobę zawodową, na terytorium drugiej Umawiającej się Strony:
1) instytucja właściwa pierwszej Umawiającej się Strony nadal wypłaca przyznane świadczenie nie uwzględniając pogłębienia się choroby zawodowej,
2) instytucja właściwa drugiej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu podlegała osoba w czasie wykonywania pracy mogącej spowodować pogłębienie się choroby zawodowej, przyznaje świadczenie w wysokości różnicy między wysokością świadczenia, które przysługuje po pogłębieniu się choroby zawodowej, a wysokością świadczenia, które przysługiwałoby przed pogłębieniem się choroby zawodowej, zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem.
Rozdział 5
Świadczenia macierzyńskie
Artykuł 19.
Przyznawanie świadczeń macierzyńskich
1. Świadczenia macierzyńskie przyznaje się zgodnie z ustawodawstwem tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwem objęta jest osoba uprawniona w momencie porodu lub adopcji.
2. Okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron, są uwzględniane, w niezbędnym zakresie, przy ustalaniu prawa do świadczeń i okresu ich przysługiwania, pod warunkiem, że się nie pokrywają.
3. Wyliczając świadczenie macierzyńskie, instytucja właściwa uwzględnia wyłącznie wynagrodzenie uzyskane zgodnie z ustawodawstwem stosowanym przez tę instytucję.
Rozdział 6
Zasiłki pogrzebowe
Artykuł 20.
Przyznawanie zasiłków pogrzebowych
Zasiłek pogrzebowy ustala i wypłaca instytucja właściwa Umawiającej się Strony, której ustawodawstwo stosuje się do osoby zmarłej w chwili jej śmierci. 

CZĘŚĆ IV
POSTANOWIENIA RÓŻNE
Artykuł 21.
Uprawnienia władz właściwych
Władze właściwe w celu realizacji niniejszej Umowy:
1) uzgodnią w porozumieniu administracyjnym sposoby realizacji niniejszej Umowy,
2) wyznaczą instytucje łącznikowe i instytucje właściwe w celu ułatwienia i przyspieszenia wykonania postanowień niniejszej Umowy,
3) wymieniają informacje dotyczące wszelkich zmian w ustawodawstwie, które mogą wpłynąć na stosowanie postanowień niniejszej Umowy.
Artykuł 22.
Pomoc administracyjna
1. Władze właściwe, instytucje łącznikowe i instytucje właściwe Umawiających się Stron udzielają sobie wzajemnej pomocy przy wykonywaniu niniejszej Umowy. Taka pomoc administracyjna jest bezpłatna, jeżeli władze właściwe nie ustalą zasady zwrotu niektórych kosztów.
2. Władze właściwe, instytucje łącznikowe i instytucje właściwe Umawiających się Stron mogą bezpośrednio porozumiewać się ze sobą oraz z zainteresowanymi osobami lub ich przedstawicielami. Taka komunikacja jest prowadzona w językach urzędowych każdej z Umawiających się Stron lub w języku angielskim.
Artykuł 23.
Wymiana danych osobowych
1. Z zastrzeżeniem postanowień niniejszego artykułu oraz jedynie na wniosek osoby ubezpieczonej, instytucje właściwe obu Umawiających się Stron mają prawo wymieniać się danymi osobowymi dotyczącymi tej osoby, w celu wykonywania niniejszej Umowy.
2. Przekazywanie danych osobowych będzie podlegało prawodawstwu dotyczącemu ochrony prywatności i danych osobowych tej Umawiającej się Strony, która dokonuje ich przekazania.
3. Przetwarzanie danych osobowych przez instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, której przekazywane są dane, musi odbywać się zgodnie z prawodawstwem dotyczącym ochrony prywatności i danych osobowych tej Umawiającej się Strony, która otrzymuje dane.
4. Dane osobowe, o których mowa w niniejszym artykule, będą chronione i wykorzystywane wyłącznie w celu stwierdzenia prawa do rent, emerytur i innych świadczeń zgodnie z niniejszą Umową. Dane osobowe wymienione we wniosku będą przekazywane wyłącznie pomiędzy instytucjami łącznikowymi, instytucjami właściwymi oraz władzami właściwymi obu Umawiających się Stron oraz nie będą przekazywane stronom trzecim.
5. Umawiające się Strony podejmą działania w celu ochrony danych osobowych, wymaganych w ramach niniejszej Umowy, przed przypadkowym lub bezprawnym zniszczeniem, utratą, przypadkowym ujawnieniem bądź modyfikacją, nieuprawnionym dostępem lub nieuprawnionym przetwarzaniem wszelkiego typu.
6. Dane osobowe pozyskiwane na mocy niniejszej Umowy będą przechowywane i chronione zgodnie z obowiązującym prawodawstwem Umawiających się Stron.
Artykuł 24.
Zwolnienie z opłat oraz uwierzytelnień
1. Jeżeli zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony jakikolwiek wniosek, zaświadczenie lub inny dokument nie podlega lub jest całkowicie lub częściowo zwolniony z opłat odnosi się to także do wniosków, zaświadczeń i dokumentów składanych zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony.
2. Dokumenty i zaświadczenia przedstawiane na potrzeby niniejszej Umowy są zwolnione od uwierzytelnienia przez władze dyplomatyczne i konsularne.
Artykuł 25.
Składanie wniosków
1. Wnioski, skargi, odwołania od decyzji oraz oświadczenia składane władzy właściwej, instytucji łącznikowej lub instytucji właściwej jednej Umawiającej się Strony, uznaje się za złożone w tym samym terminie władzy właściwej, instytucji łącznikowej lub instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony.
2. Wniosek o przyznanie świadczenia zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony uznaje się za wniosek o przyznanie odpowiedniego świadczenia zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, chyba że wnioskodawca wystąpi o odroczenie ustalenia prawa do emerytury zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 26.
Badania lekarskie
1. Badania lekarskie osób zamieszkałych lub przebywających na terytorium drugiej Umawiającej się Strony przeprowadza instytucja miejsca zamieszkania lub pobytu na wniosek i na koszt instytucji właściwej.
2. Koszty badań lekarskich nie są zwracane, jeżeli są one wykonywane dla instytucji obu Umawiających się Stron.
Artykuł 27.
Stosowany język
1. Dla stosowania niniejszej Umowy władze właściwe, instytucje łącznikowe i instytucje właściwe Umawiających się Stron posługują się językiem urzędowym każdej z Umawiających się Stron lub językiem angielskim.
2. Władze właściwe, instytucje łącznikowe i instytucje właściwe jednej Umawiającej się Strony nie mogą odrzucić wniosków, odwołań ani innych, skierowanych do nich, dokumentów z tego powodu, że zostały sporządzone w języku urzędowym drugiej Umawiającej się Strony lub w języku angielskim.
Artykuł 28.
Wypłata świadczeń
1. Instytucje właściwe każdej z Umawiających się Stron wypłacają świadczenia pieniężne na mocy niniejszej Umowy bezpośrednio osobom uprawnionym, zamieszkałym na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, w walucie urzędowej swojego państwa, a w przypadku braku wymienialności tej waluty, w innej walucie swobodnie wymienialnej.
2. Jeżeli którakolwiek z Umawiających się Stron wprowadzi przepisy ograniczające wypłaty, przelewy lub transfery środków, Strona ta natychmiast podejmie niezbędne działania w celu zagwarantowania przekazania kwot przyznanych zgodnie z niniejszą Umową. Wypłata zostanie dokonana bez żadnych potrąceń z tytułu kosztów administracyjnych, które mogą wynikać z procedury wypłaty świadczeń. Jednakże świadczeniobiorca jest odpowiedzialny za koszty prowadzenia rachunku bankowego.
Artykuł 29.
Rozstrzyganie sporów
1. Wszelkie spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy rozstrzyga się w drodze konsultacji pomiędzy władzami właściwymi Umawiających się Stron.
2. Jeżeli władze właściwe nie są w stanie, zgodnie z ustępem 1, rozwiązać takich sporów, będą one rozstrzygane w drodze negocjacji. 

CZĘŚĆ V
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Artykuł 30.
Postanowienia przejściowe
1. Niniejsza Umowa nie przyznaje prawa do wypłaty świadczeń za okres poprzedzający dzień jej wejścia w życie.
2. Przy ustalaniu prawa do świadczeń zgodnie z niniejszą Umową uwzględnia się okresy ubezpieczenia, przebyte zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron przed dniem wejścia w życie niniejszej Umowy.
3. Postanowienia niniejszej Umowy mogą mieć zastosowanie także do zdarzeń, które miały miejsce przed dniem wejścia w życie niniejszej Umowy, pod warunkiem, że zobowiązania z nich wynikające nie zostały wcześniej uregulowane.
4. Na wniosek zainteresowanego świadczenia przyznane przed dniem wejścia w życie niniejszej Umowy mogą być ustalone zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy, jeżeli zmiana wynika wyłącznie z postanowień niniejszej Umowy. Takie ponowne ustalenie nie może spowodować zmniejszenia kwoty świadczenia.
5. Wszelkie świadczenia, które nie zostały przyznane lub których wypłata została wstrzymana ze względu na obywatelstwo danej osoby lub jej miejsce zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, na wniosek danej osoby, zostają przyznane lub ich wypłata wznowiona zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy, pod warunkiem że uprzednio przyznane świadczenia nie zostały wypłacone jednorazowo.
6. W przypadku zastosowania artykułu 7 ustęp 1 niniejszej Umowy do osób delegowanych na terytorium Umawiającej się Strony przed dniem wejścia w życie niniejszej Umowy uznaje się, że okresy zatrudnienia wymienione w tym ustępie rozpoczną się w dniu wejścia w życie niniejszej Umowy.
Artykuł 31.
Okres obowiązywania Umowy
1. Niniejsza Umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony. Może zostać wypowiedziana przez każdą z Umawiających się Stron, w drodze pisemnej notyfikacji kanałami dyplomatycznymi, nie później niż na 6 miesięcy przed upływem danego roku kalendarzowego. W takim przypadku, Umowa utraci moc z końcem tego roku.
2. W przypadku wypowiedzenia niniejszej Umowy, uprawnienia do świadczeń uzyskane zgodnie z jej postanowieniami zostaną zachowane.
3. Wnioski złożone przed dniem utraty mocy niniejszej Umowy zostaną rozpatrzone zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy.
Artykuł 32.
Wejście w życie Umowy
Umawiające się Strony powiadomią się wzajemnie, w drodze pisemnej notyfikacji kanałami dyplomatycznymi, o zakończeniu procedur ustawowych i konstytucyjnych, niezbędnych do wejścia w życie niniejszej Umowy. Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła ostatnia notyfikacja.
NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszą Umowę.
SPORZĄDZONO w Jerozolimie dnia 22.11.2016 roku, co odpowiada 21. Heshren 5777 w dwóch oryginalnych egzemplarzach w językach polskim, hebrajskim i angielskim, przy czym każdy tekst jest jednakowo autentyczny. W przypadku rozbieżności w wykładni, rozstrzygający jest tekst w języku angielskim. 

Konferencji żydowska w 2012 o planie przejęcia Polski I stworzenie dla siebie raju Polinu. https://m.facebook.com/groups/731544387684603/permalink/846457086193332/

https://dziennikustaw.gov.pl/D2021000050701.pdf?fbclid=IwAR3-u2tDYWk06Z4KXiGn3Gun-F6UcK4m67Ys6kHtG4QBP05qjuVhs0CBe4E

„Bierzemy sprawy w swoje ręce” !!!

https://stolikwolnosci.pl/przeczytaj-prawda-czy-mit-czas-pokaze/

MORDERCY!!!
Rozmowa z mamą zmarłej córki – 40 letniej nauczycielki

po ZASZCZEPIENIU Astra Zeneką

https://www.facebook.com/DejmianJ/videos/3998824320184927